Καμία βέβαια σχέση ο οικονομολόγος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Gustav Stresemann με τον εγχώριο αρλεκίνο της πολιτικής. Ωστόσο, η πονηριά του Καρατζαφέρη παράγει ενίοτε και αξιοπρόσεκτες ιδέες. Ένα παράλληλο με το Ευρώ κρατικό νόμισμα δεν είναι άσχημη ιδέα για την επίλυση πολλών συστημικών προβλημάτων της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας. Καλύτερο βέβαια από ένα κρατικά επιβαλλόμενο εναλλακτικό νόμισμα είναι ένα νόμισμα από τα κάτω, όπως αυτά που κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα στην Αργεντινή και αργά ή γρήγορα θα αποκτήσουν σχετική μαζικότητα και εδώ. Θυμίζω εδώ τις σκέψεις του ελευθεριακού Silvio Gesell για το ελεύθερο χρήμα, που χάνει σταδιακά την αξία του και υποχρεώνει τους κατόχους του να το ρίχνουν πάλι στην αγορά, αντί να το αποταμιεύουν.
Από την Ελευθεροτυπία.
Καρατζαφέρης: να υιοθετήσουμε την …«ευρωδραχμή».
Την υιοθέτηση της «ευρωδραχμής» ως επίσημο νόμισμα για τις συναλλαγές στο εσωτερικό, πρότεινε, σήμερα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ως ένα από τα μέτρα που συμπεριλαμβάνει το κόμμα του στο πρόγραμμά του για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Μιλώντας σήμερα στον τηλεοπτικό σταθμό Alter, ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε να κάνει η Ελλάδα ό,τι έκανε η Γερμανία το ’23:
«Επίσημο νόμισμα της χώρας, το ευρώ, αλλά ευρωδραχμή για το εσωτερικό της χώρας και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 2 ετών», όπως είπε και εξήγησε το σκεπτικό του λέγοντας ότι η «ευρωδραχμή» θα χρησιμοποιείται μόνο στην Ελλάδα, ενώ το επίσημο νόμισμα στις σχέσεις μας με το εξωτερικό, θα είναι το ευρώ. Πράγμα που -σύμφωνα με τον Καρατζαφέρη – σημαίνει «μαζεύω ευρώ από τον τουρισμό, μαζεύω τα δικά μου ευρώ από το δασμό και ταυτοχρόνως έχω την δραχμή – όπως έκανε ο αμερικανός με το δολάριο και σώθηκε – και σε δύο χρόνια την αντικαθιστώ με αξίες σε ευρώ».
Όπως είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, η «ευρωδραχμή» θα αποθαρρύνει την έξοδο του χρήματος από την Ελλάδα και πρόσθεσε:
«Έτσι, ο λαθρομετανάστης που θα πληρώνεται στην ευρωδραχμή, δεν θα μου βγάζει 12 δισ. έξω, δεν θα έχουν καμία αξία. Το Lidl, το Carefour που μαζεύουν κάθε Παρασκευή όλο το βιός των Ελλήνων, δεν θα μου βγάζει στο εξωτερικό, γιατί δεν θα έχει καμία αξία».
Κατά τον Γ. Καρατζαφέρη, με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί κίνηση στην αγορά, θα παραχθεί πλούτος για φορολόγηση, θα υπάρχει ανάπτυξη και η χώρα θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
«Αλλά όλα αυτά θέλουν μια δυνατή κυβέρνηση, αποφασισμένη, που να γνωρίζει το αντικείμενο και να έχει όρεξη να πολεμήσει προς αυτή την κατεύθυνση», πρόσθεσε.
ΥΓ. Μόνο ένας τύπος σαν τον Καρατζαφέρη θα μπορούσε να πει ότι από τους χιλιάδες πάμπλουτους Ελληνες, που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία, του φταίνε οι λαθρομετανάστες που στέλνουν τα έσοδα από τα φανάρια με την Western Union στην Αφρική! Επίσης, μόνο ένα τέτοιο ακροατήριο ηλιθίων φτωχών Ελ σαν αυτό που έχει ο Καρατζαφέρης θα μπορούσε να κατεβάσει αμάσητη αυτή την μπανανόφλουδα.
in_love_with_life 
9 Ιουνίου, 2011 στο 4:58 μμ |
Στο βιβλίο μου Η ΒΙΟΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ που μόλις εκδόθηκε με χορηγία του Δήμου Αλεξανδρούπολης, προτείνω μεταξύ άλλων τα κατωτέρω, που ξέρω ότι διαβάστηκαν και απο στελέχη του ΛΑΟΣ. Σας παρακαλώ ριξτε ια ματιά στην ιστοσελίδα μου http://www.treesoft.gr και αν κρίνετε καλώς, δώστε μου μια διεύθυνση για να παραλάβετε το βιβλίο. Δώρο.
…………….
Αυτό το Πολιτικό προσωπικό της κεντρικής σκηνής, που θέλει να λειτουργήσει υπέρ των Πολιτών, έχει δυνατότητες να κάνει τρία πράγματα, χωρίς να υποστεί συνέπειες από την Εταιριοκρατία. Γιατί αυτή δεν είναι σε θέση να παρακολουθεί και να κατανοεί τα πάντα.
Α. Ας ενισχύσει την δύναμη των Πόλεων υποστηρίζοντας τη Βιοθωράκισή τους, όπως προτείνω στο πρώτο μέρος.
Β. Ας υιοθετήσει τις Θεμελιώδεις Αρχές και ας προωθήσει με ελάχιστο κόστος
τα Ισοπληροφοριακά εργαλεία, ως μοχλό της Πολιτικής της ανόρθωσης, όπως προτείνω στο τρίτο μέρος.
Γ. Ας προβεί σε ομολογία χρέους απέναντι στους Πολίτες, ώστε αυτή να γίνει αναπτυξιακό συναλλακτικό εργαλείο.
Δεν είναι κράτος δικαίου αυτό, που αυθαίρετα περικόπτει την αμοιβή για τις υπηρεσίες των Πολιτών του. Το Κράτος δικαίου, όταν αδυνατεί να πληρώσει, τουλάχιστον ομολογεί το χρέος του.
Το κράτος δημιουργεί ένα Ίδρυμα, που το ονομάζει Χρεόκεντρο. Το χρεόκεντρο διαχειρίζεται το χρέος του κράτους απέναντι στους Πολίτες του. Το χρεόκεντρο εκδίδει ομολογίες χρέους των 1,2,5,10,20,50,100 ευρώ.
Όταν οι εξωτερικές πιέσεις λόγω του κρατικού ελλείμματος υποχρεώνουν την Κυβέρνηση να κάνει περικοπές στους μισθούς και συντάξεις, τότε αντί για περικοπή γίνεται ομολογία χρέους. Δηλαδή για κάθε μισθωτό και συνταξιούχο, γίνεται στο χρεόκεντρο εγγραφή Πίστωσης, όση θα ήταν η περικοπή. Αυτή η πίστωση έχει το χαρακτήρα κατάθεσης, που έγινε από τον Πολίτη στο Χρεόκεντρο. Ο Πολίτης μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να κάνει ανάληψη ομολογιών από το Χρεόκεντρο, με εγγραφή Χρέωση. Η ποσότης των τυπωμένων ομολογιών χρέους θα είναι αρκετή για να εξυπηρετεί τις δοσοληψίες.
Η ομολογία χρέους έχει αξία, επειδή το κράτος προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Πολίτες με αντίτιμο αυτή την ομολογία. Εφόσον οι Πολίτες ξέρουν απαρχής ότι με τις ομολογίες χρέους μπορούν να αγοράζουν κρατικές υπηρεσίες, αμέσως οι ομολογίες γίνονται συναλλακτικό εργαλείο.
Σημειώσετε πως δεν αναφέρθηκε πουθενά, ούτε η λέξη ‘’Τράπεζα’’, ούτε η λέξη ‘’νόμισμα’’.
Κανένας εξωτερικός παράγοντας δεν μπορεί να υποχρεώσει το κράτος σε άρνηση των υποχρεώσεών του στους Πολίτες. Η υποχρέωση του κράτους απέναντι στους Πολίτες είναι πιο πάνω από την ΕΕ, πιο πάνω από την ΕΚΤ, πιο πάνω από τους δανειστές. Δεν υπάρχει δίκαιο για το αντίθετο. Μόνο αυθαιρεσία πολέμου.
Όπου το κράτος νομίζει πως πρέπει να κάνει περικοπές από τους Πολίτες, άμεσες (μισθοί, συντάξεις) ή έμμεσες (έργα, προμήθειες), ας δίνει στους Πολίτες ομολογίες χρέους.
Οι ομολογίες κρατικού χρέους στα χέρια των Πολιτών, θα ενισχύσουν την παραγωγική βάση της χώρας και την εσωτερική οικονομία της αυτάρκειας.
………..
14 Ιουνίου, 2011 στο 5:42 μμ |
Εναλλακτικό νόμισμα, ναι. Εγώ θα έλεγα μάλιστα σε περιφερειακό επίπεδο και, όπως λες, διαφορετικής μορφής. Με χρονοσφραγίδα, με βάση την εργατοώρα, ο,τιδήποτε εκτός από άλλο ένα παιχνίδι για τις χρηματαγορές.
ΥΓ. Είχα τη χαρά να διαβάσω το βιβλίο του παραπάνω σχολιαστή (Β. Ζολώτα) και θεωρώ πως πρέπει να το διαβάσουν όλοι όσοι αναζητούν εφικτές λύσεις για έναν άλλο, πολύ πιο ανθρώπινο κόσμο.