Στις 24 Αυγούστου 2012 και μετά από τρεις συναπτές ημέρες συνεδριάσεων πρωτοβάθμιο δικαστήριο ενόρκων του San Jose της Καλιφόρνιας απεφάνθη ότι η Samsung παραβίασε έξι (6) διπλώματα ευρεσιτεχνίας (εκλαϊκευμένα πατέντες) της Apple και υποχρέωσε την πρώτη να καταβάλει στη δεύτερη το ιλιγγιώδες ποσό των 1,049 δις $ ως αποζημίωση. Οι πατέντες της Apple, που απασχόλησαν τους ενόρκους, σχετίζονταν με λογισμικό και σχεδιασμό “έξυπνων” κινητών τηλεφώνων (smartphones) και φορητών Η/Υ (tablets). Είχαν δε τόσο εκτεταμένο περιεχόμενο, που είναι απορίας πως εξαρχής χορηγήθηκαν από το Γραφείο Πατεντών των ΗΠΑ (US Patent Office). Ενδεικτικά, οι έξι αυτές πατέντες καθιστούσαν ιδιωτική ιδιοκτησία της Apple, μεταξύ άλλων, κάθε δυνατότητα χρήσης χειρονομιών πάνω σε οθόνες αφής για τον προσανατολισμό (scrolling) και τη μεγέθυνση (zooming) του οπτικού πεδίου του χρήστη ή την επιλογή ψηφιακού περιεχομένου καθώς και το οβάλ και χωρίς γωνίες σχέδιο τέτοιων συσκευών ή την υποστήριξη από αυτές θέσης ενσωματωμένου μικροφώνου.
Η παραπάνω δικαστική απόφαση αποτελεί την πιο πρόσφατη και ίσως την πιο εντυπωσιακή μάχη ενός πολέμου πατεντών μεταξύ των μεγαλύτερων εταιρειών κατασκευής υλισμικού / λογισμικού του πλανήτη γύρω από τις νέες χρυσοφόρες αγορές συσκευών τύπου smartphone και tablet. Πεδίο μάχης του πολέμου αυτού δεν είναι κάποιος συγκεκριμένος τόπος αλλά τα δικαστήρια όλων των χωρών, που έχουν ενταχθεί στον ΠΟΕ και έχουν, κατά συνέπεια, ενσωματώσει τη διεθνή σύμβαση TRIPs και τις λοιπές διεθνείς συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών για τις περιφράξεις των άυλων αγαθών. Οι στρατιές, που αναμετρώνται σε αυτό τον πόλεμο, δεν είναι τα συμβατικά κανόνια της βιομηχανικής εποχής αλλά ad hoc ομάδες δικηγόρων από τις μεγαλύτερες δικηγορικές εταιρείες της Νέας Υόρκης και του City του Λονδίνου, οι οποίοι δεν κρατούν καλάζνικοφ ή χειροβομβίδες αλλά δικόγραφα χιλιάδων σελίδων πυρηνικής ισχύος. Διακύβευμα του πολέμου αυτού δεν είναι κάποια σύνορα εθνών – κρατών αλλά το ποιος θα ελέγχει το παρόν και το μέλλον του πληροφορικού καπιταλισμού. Γι’ αυτό τον λόγο σε αυτό τον πόλεμο δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, αφού ανεξάρτητα από την έκβαση των πολλαπλών του αναμετρήσεων ηττημένες θα είναι πάντα οι κοινωνίες στο μέτρο που οι περιφράξεις των κατακτήσεων του ανθρώπινου πνεύματος θα διευρύνονται.
Με τις πατέντες κάθε κράτος χορηγεί σε ιδιώτες το αποκλειστικό δικαίωμα να εκμεταλλεύονται οικονομικά για ορισμένο χρόνο την εφαρμογή μίας πρωτότυπης τεχνολογικής ιδέας και αναλαμβάνει να περιφρουρήσει το δικαίωμα αυτό με το σύστημα δικαιοσύνης, που διαθέτει. Κύρια αιτιολογία για τη θέσπιση του θεσμού είναι η ενίσχυση της τεχνολογικής προόδου μέσω της παροχής σε ιδιώτες οικονομικών κινήτρων για τεχνολογική έρευνα. Η παγκοσμιοποίηση τέτοιων θεσμών με διεθνείς συμβάσεις έχει δημιουργήσει ένα προστατευτικό πλέγμα τέτοιων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων, την επιβολή του οποίου αναλαμβάνουν να εφαρμόσουν σε τοπικό επίπεδο οι επιμέρους κρατικοί σχηματισμοί. Εντούτοις, η ανθρώπινη δημιουργικότητα εκ φύσεως ανθεί σε περιβάλλοντα μοιράσματος και ελευθερίας. Και αυτό γιατί ιδανική για την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο είναι η ελεύθερη πρόσβαση και χρήση του υφιστάμενου επιπέδου της ανθρώπινης γνώσης και η ισότιμη και δημοκρατική συνεργασία μεταξύ των δημιουργών.
Το ταχύτατο πέρασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς από την εκβιομηχάνιση των περασμένων αιώνων στην πληροφορικοποίηση των τελευταίων δεκαετιών έχει μεταφέρει στο επίκεντρο της παραγωγής την ανθρώπινη δημιουργικότητα και τους μηχανισμούς της. Έτσι, τις υλικές περιφράξεις των δημόσιων γαιών που με την αιγίδα της κρατικής μηχανής γέννησαν τον βιομηχανικό καπιταλισμό του 18ου αιώνα έχουν διαδεχθεί οι νομικές περιφράξεις της κοινωνικά παραγόμενης γνώσης. Την ίδια ώρα το εργοστάσιο – κύτταρο της παραγωγής στον βιομηχανικό καπιταλισμό έχει χάσει την ισχύ του και στο επίκεντρο της παραγωγικής διαδικασίας έχει τοποθετηθεί η δικτυακά οργανωμένη πολυεθνική επιχείρηση της πληροφορικής οικονομίας. Παρ’ όλα αυτά, η λογική των ιδιωτικών περιφράξεων και η κορπορατίστικη / γραφειοκρατική δομή, που αποτελεί τη μέχρι τώρα μονολιθική απάντηση του πληροφορικού καπιταλισμού, φαίνεται ότι λειτουργεί πλέον ανασχετικά για την παραγωγή επιστημονικών ανακαλύψεων και τεχνολογικών εφευρέσεων. Ως αποτέλεσμα, στα περιθώρια του κυρίαρχου παραδείγματος προκύπτουν κοινωνικά αυτοοργανωμένες μορφές παραγωγής γνώσης, όπως το κίνημα ελεύθερου λογισμικού, που επενδύουν στις λογικές του μοιράσματος και του κοινόχρηστου χαρακτήρα του τελικού προϊόντος, οι οποίες αναμετρώνται ακόμη και επί ίσοις όροις με τις κορπορατίστικες μορφές παραγωγής ακριβώς στην τεχνολογική κόψη της νέας εποχής.
Ο παγκόσμιος πόλεμος πατεντών, που μαίνεται με όλη του τη δριμύτητα από το 2010 και έπειτα, στους οικονομικούς τομείς, που αποτελούν την ατμομηχανή του πληροφορικού καπιταλισμού, αποτελεί γλαφυρή ένδειξη για όλα τα παραπάνω. Ανεξάρτητα από την έκβασή του θα σημάνει λιγότερη ποικιλία προϊόντων / υπηρεσιών για τους καταναλωτές και ανάσχεση της τεχνολογικής προόδου, ενώ θα μεγενθύνει απεριόριστα τα ολιγοπώλια στις σχετικές παγκόσμιες αγορές. Η διαίσθηση άλλωστε ότι ο πόλεμος αυτός έχει πλέον ανοίξει το κουτί της Πανδώρας διαδίδεται όχι μόνο στις τάξεις των ακαδημαϊκών αλλά και των τεχνοκρατών – χαρακτών της παγκόσμιας πολιτικής. Στα πλαίσια αυτά ο Διεθνής Οργανισμός Τηλεπικοινωνίων (ITU) κάλεσε σε άτυπες διαβουλεύσεις τους εμπλεκόμενους παίκτες σε μία προσπάθεια να δοθούν λιγότερο δαπανηρές και πιο βιώσιμες λύσεις, ώστε να αποφευχθεί μία πιθανή ανάσχεση της παγκόσμιας πληροφορικής οικονομίας.
Φαίνεται πως οι παχιές αγελάδες της Silicon Valley πεθαίνουν, αυτές τουλάχιστον που έδιναν σε δύο παιδιά, τους Larry Page και Sergey Brin, τις ευκαιρίες να ανακαλύψουν μέσα στο γκαράζ τους έναν επαναστατικό λογισμικό κώδικα για μηχανές αναζήτησης και μέσα σε 12 χρόνια η ιδέα τους μέσω της Google να κατακτά τον κόσμο. Αυτό που επικρατεί παντού είναι η ανάσχεση των νέων δυνάμεων από τις παλιές σχέσεις παραγωγής με φυγόκεντρες τάσεις σε σχέση με το κυρίαρχο παράδειγμα. Οι αντιφάσεις του σύγχρονου πληροφορικού καπιταλισμού μας δίνουν μαθήματα για το πως πρέπει εμείς να αντιμετωπίσουμε θεσμούς περιφράξεων, όπως οι πατέντες, ποια πρέπει να είναι η θέση της κοινωνικής αυτοοργάνωσης στην παραγωγή της γνώσης, πως πρέπει να διευρύνουμε τα κοινά της γενικής διανοίας και πως θα πρέπει να επανεπενδύσουμε στο ελεύθερο, δημόσιο και κοινωνικό, παίρνοντας αποστάσεις από τον κρατικό / ιδιωτικό διπολισμό του παλαιού κόσμου. Στις εγχώριες συνθήκες κρίσης και κοινωνικής διάλυσης, όπου οι υλικοί κοινωνικοί πόροι στενεύουν δραματικά, αντίστοιχες πρέπει να είναι και οι στοχεύσεις των απελευθερωτικών κινημάτων, για να τεθούν οι βάσεις ώστε στη χώρα μας να παραχθεί ένα άλλο παράδειγμα προηγμένης πληροφορικής οικονομίας πέρα από τον καπιταλισμό.
Η παγκόσμια βιομηχανία της ενημέρωσης διέρχεται κρίση. Η κρίση αυτή είναι πρώτιστα κοινωνική και δευτερευόντως οικονομική. Η ιεραρχική εταιρική δομή των κυρίαρχων ΜΜΕ και ο κερδοσκοπικός τους χαρακτήρας τα έχει οδηγήσει σε στενή διαπλοκή με το πολιτικό – οικονομικό σύστημα εξουσίας, η κοινωνική απονομιμοποίηση του οποίου έχει πλέον πάρει παντού εκρηκτικές διαστάσεις. Πριν από κάθε μεγάλο κοινωνικό μετασχηματισμό η ιστορία καταγράφει βαθιές αλλαγές στη δημόσια σφαίρα. Με την έλευση του διαδικτύου η κοινωνική χρήση των νέων μέσων επικοινωνίας σπάει τη δομή πομπού – δέκτη, που παρατηρείται στη σχέση κυρίαρχων ΜΜΕ και κοινωνίας, και παράγει εναλλακτικά κοινωνικά εγχειρήματα ενημέρωσης. Η εγχώρια βιομηχανία της ενημέρωσης αποτελεί το αρχέτυπο διαπλοκής και εκμετάλλευσης. Η απειλή που συνιστούν για τους μεγαλοεκδότες και τους καναλάρχες της χώρας τα κινήματά μας δεν πηγάζει από λαϊκά ρητά συνθηματολογικού χαρακτήρα όπως “αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι” αλλά από την πιθανότητα να χάσουν τα πάντα. Η μεταπολίτευση τελείωσε, καιρός να πάρουμε τα μέσα ενημέρωσης στα χέρια μας.
Το διαδικτυακό περιοδικό ough.gr πήρε συνέντευξη από τον Richard Stallman, τον πρωτοπόρο του κινήματος του ελεύθερου λογισμικού. Παρατηρήστε πως ο άνθρωπος αυτός με εξαιρετικά απλή γλώσσα και αφοπλιστικά επιχειρήματα διαχειρίζεται πολύπλοκες και αμφισβητούμενες αλήθειες. Πρέπει να παίρνουμε μαθήματα και να συλλέγουμε εμπειρίες από τέτοιους πεισματώδεις ανθρώπους, που πάλεψαν με τα θηρία στις ΗΠΑ και κατάφεραν αυτά που λένε να αποκτήσουν μεγάλη κοινωνική απεύθυνση, για το πως θα πρέπει να κινούμαστε ως κοινωνικοί αγωνιστές σαν το ψάρι στο νερό μέσα στην κοινωνία.
Ο Richard Stallman, προγραμματιστής και ακτιβιστής του ελεύθερου λογισμικού, θρύλος για την κοινότητα της πληροφορικής, λύνει όλες μας τις απορίες σε μια μαραθώνια συνέντευξη που έγινε για το ough! σε δύο μέρη. Αυτό είναι το πρώτο.
Όσο δούλευε σαν προγραμματιστής λειτουργικών συστημάτων στο εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης του MIT, έζησε από κοντά την αλλαγή που επήλθε στην βιομηχανία λογισμικού. Μέχρι εκείνο το σημείο, το σύνηθες ήταν για τους χρήστες και προγραμματιστές υπολογιστών να έχουν την ελευθερία να μοιράζονται, να τροποποιούν και να επαναχρησιμοποιούν κώδικα. Τη δεκαετία του εβδομήντα, οι εταιρίες λογισμικού άρχισαν με τεχνικά μέσα να εμποδίζουν τους χρήστες να μελετήσουν και να αλλάξουν τον κώδικα των προϊόντων τους. Επιπλέον, νέοι νόμοι περί πνευματικών δικαιωμάτων καθιστούσαν τέτοια εγχειρήματα παράνομα.
ΑCT(a) NOW!
Στα μέσα Γενάρη 22 κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, υπογράφουν τη διακρατική σύμβαση «για την καταπολέμηση της παραποίησης / απομίμησης», γνωστή και ως ACTA. Η σύμβαση αυτή, που είναι αποτέλεσμα εν κρυπτώ άτυπων διαβουλεύσεων μεταξύ κρατικών αξιωματούχων στα πλαίσια του G8, θέτει σε σοβαρό κίνδυνο τα ψηφιακά μας δικαιώματα και αποτελεί απόπειρα για την καθιέρωση σε διεθνές επίπεδο μηχανισμών λογοκρισίας της διαδικτυακής μας έκφρασης. Οι κοινωνίες δεν έμειναν αμέτοχες σε αυτή την κήρυξη πολέμου. Στις 11/2 κατέβηκαν στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι σε περισσότερες από 200 πόλεις της ηπείρου, με αποτέλεσμα την αναστολή των διαδικασιών υπογραφής από πολλές χώρες, όπως τις Γερμανία, Ολλανδία, Τσεχία, Σλοβακία, Σλοβενία, Λιθουανία και Βουλγαρία, καθώς και την δημόσια τοποθέτηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά της ACTA.
Έχεις το Δικαίωμα να Μπλογκάρεις, Αρκεί να μην μας Ενοχλείς.
Οι συνεχείς προσπάθειες κρατών και πολυεθνικών του θεάματος για την αστυνόμευση του κυβερνοχώρου και τη συρρίκνωση των ψηφιακών μας δικαιωμάτων κινητοποιούν όλο και περισσότερους ανθρώπους να αντισταθούν και να συγκροτήσουν κοινότητες αγώνων με δράση τόσο στα ψηφιακά μέσα όσο και στον δρόμο. Ένα νεαρό κοινωνικό κίνημα παγκοσμίου βεληνεκούς, απότοκο των συγκρούσεων και των αντιφάσεων της μεταβιομηχανικής κοινωνίας, γεννιέται και γιγαντώνεται σε αρμονική σύνδεση με το σύνολο των λοιπών κινημάτων για την κοινωνική απελευθέρωση. Στη συνείδηση του νέου κινήματος έχει καθιερωθεί η χρήση της σημαίας του «ακέφαλου κοστουμιού» των anonymous στους κυβερνοακτιβισμούς και της μάσκας του Guy Fawkes στις διαδηλώσεις, σύμβολα και τα δύο της ανώνυμης, μαζικής και χωρίς ηγέτες αντίστασης ενάντια στην αυθαιρεσία της εξουσίας. Τα δίκτυά του πυκνώνουν διαρκώς από χάκερ, χρήστες/προγραμματιστές ελεύθερου λογισμικού, εθισμένους gamers, οπαδούς της ελεύθερης ροής της πληροφορίας, αναγνώστες της sci – fi λογοτεχνίας και των manga, αντιφρονούντες καθεστώτων, υπέρμαχους των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, μέλη διαδικτυακών κοινοτήτων κάθε είδους αλλά και απλούς χρήστες ίντερνετ, δημιουργώντας ένα πλήθος με ικανότητα πολιτικής δράσης αλλά και, την ίδια ώρα, με διατήρηση της ιδιαιτερότητας των επιμέρους φυλών του.
Πολύ ενδιαφέρουσες προσπάθειες από τον χώρο της δημοσιογραφίας αρχίζουν να ξεπετιούνται σαν τα μανιτάρια. Δεν έχω διαβάσει το περιοδικό ΜΟΝΟ αλλά από το βίντεο καταλαβαίνω ότι πρόκειται για αμεσοδημοκρατική κολεκτίβα με κριτήρια μεταξύ άλλων την ανεξάρτητη παροχή πληροφόρησης καθώς και την επαφή με τη δημοσιογραφία των πολιτών. Όσοι δεν αντέχουμε άλλο από τη μονοφωνία των κυρίαρχων ΜΜΕ, δεν μπορούμε απλώς να παραπονούμαστε. Θα πρέπει και να ενισχύουμε τα εγχειρήματα της δημοσιογραφίας των πολιτών αλλά και τέτοιες κολεκτίβες ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν, πιστεύω, πολλά. Και σε κάθε χώρο δουλειάς να σπάζουμε με κάθε δυνατό τρόπο την καπιταλιστική αλλοτρίωση που μας αποκόπτει από το αντικείμενο της εργασίας μας και να προσφέρουμε στην κοινωνία. Οι καιροί που η ταυτότητα του εργάτη – καρπαζοεισπράκτορα ευημερούσε υπό έναν κακώς χωνεμένο εργατισμό, πρέπει να παρέλθουν και η σφαλιάρα να γυρίσει στους σβέρκους των αφεντικών.
Με σκοπό τη συγκρότηση ενός μαχητικού κινήματος για τα ψηφιακά δικαιώματα το Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση διοργανώνει όλο τον Φλεβάρη σε διάφορους φιλόξενους χώρους εκδηλώσεις και συζητήσεις για μία σειρά σημαντικών ζητημάτων :
Πέμπτη 9/2, 21.00 – Ο Σχεδιαζόμενος Νόμος για τα Μπλόγκς και οι Κίνδυνοι για το Ελληνικό Διαδίκτυο – Radiobubble all day bar (Ιπποκράτους 146).
Παρασκευή 17/2, 20.00 – Ραδιόφασμα : Ελεύθερο και Κοινωνικό Αγαθό – Hackerspace, Αμπατιέλου 11, Άνω Πατήσια (στ. ΗΣΑΠ Αγ. Ελευθέριος).
Πέμπτη 23/2, 19.00 – 21.00 – Επιτήρηση & Εργασία – Νοσότρος, Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια.
Τρίτη 28/2, 19.00 – 21.00 – Ανοιχτή Συζήτηση της Πρωτοβουλίας για την Απελευθέρωση του Αρχείου της ΕΡΤ – Νομική Σχολή (Αίθουσα 3, Είσοδος από Σίνα).
Προειδοποιούν πως αν το Ελληνικό κράτος δεν αποσύρει εντός δύο εβδομάδων την υποστήριξή του στη διεθνή σύμβαση ACTA, που υπέγραψε την προηγούμενη εβδομάδα, οι επιθέσεις θα συνεχιστούν.
Την προηγούμενη εβδομάδα εκπρόσωπος του τίποτα, που λέγεται Ελληνικό κράτος, υπέγραψε την διεθνή σύμβαση ACTA μαζί με άλλες 21 Ευρωπαϊκές χώρες. Η ACTA είναι διεθνής σύμβαση για την αστυνόμευση του διαδικτύου σε παγκόσμιο επίπεδο, η οποία επεκτείνει το ασφυκτικό πλαίσιο των ιδιωτικών δικαιωμάτων στα άυλα αγαθά, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την σύμβαση TRIPs του WTO, και στα δίκτυα επικοινωνίας. Η απεγνωσμένη απόπειρα των πολυεθνικών της βιομηχανικής εποχής να ελέγξουν και να αντλήσουν κέρδος από όποιο bit & byte κινείται δεν θα περάσει. Τον Ιούνιο η ACTA θα ψηφιστεί από το Ευρωκοινοβούλιο. Να τους συντρίψουμε, όπως συντρίψαμε τα SOPA/PIPA.
Καλούμε όποιον/α ενδιαφέρει το θέμα, να συμμετάσχει στην ανοικτή συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 1η Φεβρουαρίου 2012 και ώρα 19:00 στο χώρο του hackerspace.gr
Θα προσπαθήσουμε να υπάρχει κάποια κάλυψη μέσω internet της συζήτησης, ..έστω και μέσω irc (freenode channel #acta-el).
Ξεκινώντας από την wikipedia όλη η παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα μαυρίζει τις ιστοσελίδες της ως διαμαρτυρία για τους σχεδιαζόμενους λογοκριτικούς νόμους στις ΗΠΑ SOPA/PIPA. Αν περάσει εκεί, θα φτάσει παντού.
Μπειτε στο http://www.dln.gr, όπου οι του Δικτύου για την Ψηφιακή Απελευθέρωση έριξαν τα φώτα, και, αν συμφωνείτε, όσοι έχετε ιστοσελίδες κάντε το ίδιο να το απλώσουμε και στην Ελλάδα.
Μέσα στον Νοέμβριο το Ελληνικό κράτος δημοπράτησε ένα σημαντικό μέρος του εγχώριου ραδιοφάσματος. Συγκεκριμένα, 2 Χ 35 MHz στις φασματικές ζώνες των 800 – 900 MHz και 2 Χ 40 MHz στις φασματικές ζώνες των 1.700 – 1.800 MHz. Με τη δημοπράτηση αυτή εκχωρήθηκαν στις εγχώριες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που πλειοδότησαν, αποκλειστικά δικαιώματα χρήσης. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων το συνολικό ποσό, που συγκεντρώθηκε από την δημοπρασία, ανέρχεται περίπου στα 380 εκατομμύρια Ευρώ, τα οποία, θα δοθούν κυρίως για την αποπληρωμή του υπέρογκου εξωτερικού χρέους της χώρας. Στα τέλη του 2012 ήδη σχεδιάζεται η περαιτέρω δημοπράτηση ραδιοφάσματος στις φασματικές ζώνες των 800 – 900 MHz, το οποίο θα απελευθερωθεί λόγω της πλήρους ψηφιοποίησης του σήματος των τηλεοπτικών σταθμών (ψηφιακό μέρισμα – digital dividend).
Η Πρότασή μας
Η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδος (ΕΠΕ) και το Δίκτυο για την Ψηφιακή Απελευθέρωση (DLN) διεκδικούν την απόδοση 2 Χ 5 MHz σε συνεχόμενα τμήματα των 2 Χ 2,5 MHz σε οποιαδήποτε από τις ανωτέρω φασματικές ζώνες για ελεύθερη κοινωνική χρήση, δηλαδή δίχως την ανάγκη εκχώρησης ιδιωτικών δικαιωμάτων και εκτός των διαδικασιών της δημοπρασίας.
Με απλά λόγια, προτείνουμε, μέρος του φάσματος να μην δημοπρατηθεί αλλά να αποδοθεί με την μορφή “κοινόχρηστου αγαθού” στους πολίτες της χώρας. Έτσι, μεμονωμένοι πολίτες, ενώσεις και σωματεία, ιδιωτικές εταιρείες, φορείς του δημοσίου και Πανεπιστήμια θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις συχνότητες αυτές για την ανάπτυξη τεχνολογιών και εφαρμογών καθώς και για την παροχή υπηρεσιών ασύρματης επικοινωνίας χωρίς την προηγούμενη λήψη άδειας από κάποια εντεταλμένη αρχή, υπό την προϋπόθεση ότι ο τερματικός τους εξοπλισμός θα πληρεί ορισθείσες τεχνολογικά ουδέτερες προδιαγραφές, που θα προστατεύουν την υγεία των πολιτών και θα εγγυώνται την αποφυγή παρεμβολών.
Το Εργαστήριο Σπουδών Φύλου του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου διοργανώνει στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος MIG@NET εκδήλωση με θέμα: «Αυτονομία, Εργασία, και η Πολιτική Οικονομία των Κοινωνικών Μέσων». Θα μιλήσουν οι:
Tiziana Terranova – Becoming autonomous? Labour and the political economy of digital social media
Dmytri Kleiner – P2P Communism vs Client-Server Capitalism
Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012 στις 7:00μμ.
στο Θέατρο Εμπρός, Ρήγα Παλλαμήδου 2, Ψυρρή
Η Tiziana Terranova είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στην Κοινωνιολογία της Επικοινωνίας στο Τμήμα Αμερικανικών Σπουδών, Πολιτιστικών και Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Νάπολης «L’Orientale». Είναι η συγγραφέας του Network Culture: politics for the information age(Pluto Press, 2004) και πολυάριθμα άρθρων για τα νέα μέσα.
Ο Dmytri Kleiner αναπτύσσει λογισμικά για έργα με πρακτικό και συμβολικό χαρακτήρα που εστιάζουν στην πολιτική οικονομία του διαδικτύου και στη δυνατότητα αυτό-οργάνωσης της παραγωγής από τους εργάτες σα μία μορφή ταξικού αγώνα.
Οι ομιλίες θα γίνουν στα Αγγλικά και θα ακολουθήσει συζήτηση.
Οι αναγνώστες ίσως είναι εξοικειωμένοι με την ανάδυση και την εξάπλωση μιας νέας μορφής δημιουργίας αξίας, της ομότιμης παραγωγής (όπως ορίστηκε πρώτα από τον Yochai Benkler), στην οποία κοινότητες εθελοντών (αλλά επίσης, στην πράξη, οι περισσότεροι μισθωτοί δημιουργοί και προγραμματιστές άπαξ και το έργο τους είναι επιτυχές) δημιουργούν (ανοιχτό) περιεχόμενο ή (δωρεάν) λογισμικό, που είναι ελεύθερα προσβάσιμο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους. Το χαρακτηριστικό της ομότιμης παραγωγής είναι ότι οι παραγωγοί δημιουργούν προϊόντα σε τέτοια μορφή ώστε να αποτελούν κοινό αγαθό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να τροποποιηθεί από άλλους, οι οποίοι το επιστρέφουν βελτιωμένο στην κοινή “δεξαμενή”. […]
Είναι πολύ δελεαστικό να περιορίσουμε αυτό το φαινόμενο στο χώρο της άυλης παραγωγής, αλλά θέλουμε να δείξουμε σε αυτό το άρθρο ότι η ίδια μέθοδος παραγωγής που έχει κυριαρχήσει στον κόσμο του λογισμικού ανοικτού κώδικα και του ελεύθερα διαθέσιμου περιεχομένου στο διαδίκτυο (συχνά δημιουργημένου από τον ίδιο το χρήστη), επηρεάζει πλέον βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε το σχεδιασμό, ακόμη και την παραγωγή.
Προτού περιγράψουμε αυτό το φαινόμενο, ας δώσουμε μερικούς ορισμούς, καθώς και μια βασική εξήγηση γιατί η ομότιμη παραγωγή έχει τόσο σημαντικό νόημα.
Εμείς οι λαϊκές συνελεύσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που αποδεχόμαστε το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας και την ανάγκη συντονισμού της οργάνωσης και της δράσης μας,
– υπερψηφίζουμε επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης για την Άμεση Δημοκρατία,
– καλούμε ανοιχτά και συνδιοργανώνουμε μια τριήμερη πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα γίνει στην Αθήνα στις 16,17 και 18/12/2011.
Προτείνεται το πρόγραμμα της συνδιάσκεψης να περιέχει εργαστήρια και θεματικές ομάδες επί των θεμάτων που ενδιαφέρουν το κίνημα.
Για το σκοπό αυτό ζητείται από τις συνελεύσεις, τις συλλογικότητες και τα άτομα που αποδέχονται επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης και την συνδιοργάνωση της συνδιάσκεψης να καταθέσουν προτάσεις θεματολογίας έως τις 9/12/2011.
Σε κάθε ένα από τα δύο νομοθετικά σώματα (κογκρέσο/ γερουσία) των ΗΠΑ έχουν σχεδόν ταυτόχρονα εισαχθεί προς ψήφιση δύο διαφορετικά νομοσχέδια, που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τα ψηφιακά μας δικαιώματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν τελικά οποιοδήποτε από τα νομοσχέδια αυτά ψηφιστεί, θα συσταθεί με βάση αυτό ένας πανίσχυρος μηχανισμός διαδικτυακής λογοκρισίας, οι επιπτώσεις του οποίου θα επεκταθούν πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ και θα αλλάξουν για πάντα το διαδίκτυο όπως το ξέρουμε. Η εισαγωγή των νομοσχεδίων προς ψήφιση έχει ξεσηκώσει θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην Αμερικάνικη κοινωνία, ενώνοντας ένα ευρώ μέτωπο κινημάτων, φορέων και οργανώσεων καθώς εταιρειών – κολοσσών.
SOPA / PIPA ή μάλλον «Σώπα(σε)»
Το SOPA (Stop Online Piracy Act), το πρώτο και πιο επικίνδυνο από τα δύο νομοσχέδια, το οποίο εισήχθη στις 26 Οκτωβρίου από μία μικτή επιτροπή Δημοκρατικών – Ρεπουμπλικανών βουλευτών και αναμένεται να ψηφιστεί στις 15 Δεκέμβρη, προβλέπει την εγκαθίδρυση μίας μαύρης λίστας ιστοσελίδων, η πρόσβαση στις οποίες θα αποκόπτεται για οποιονδήποτε παραμένει στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου οποιοσδήποτε κάτοχος πνευματικών δικαιωμάτων θα μπορεί με μία απλή εισαγγελική παραγγελία να υποχρεώνει όλους τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους της χώρας να διακόπτουν εντελώς την πρόσβαση σε ιστοσελίδες, που υποστηρίζεται ότι εμπλέκονται με παραβίαση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, αλλά και καταχωρητές ονομάτων χώρου, παρόχους φιλοξενίας και άλλων υπηρεσιών προς αυτές να διακόπτουν κάθε συνεργασία. Τυχόν ψήφιση του παραπάνω νομοσχεδίου θα αποτελέσει άλλο ένα λιθαράκι στον νομικό επεκτατισμό των ΗΠΑ, καθώς θα καθιστά δίχως την δυνατότητα προηγούμενης δικαστικής προστασίας μη προσβάσιμες σε όλες τις ΗΠΑ ιστοσελίδες, που έχουν καταχωρηθεί ή/και φιλοξενούνται αλλού στον κόσμο. Η δε λογοκρισία, που επιφέρει η ψήφισή του, θα συγκρίνεται τόσο τεχνικά όσο και ποιοτικά με το ψηφιακό «Σινικό Τείχος» της Κίνας. Παρόμοιου χαρακτήρα προβλέψεις έχει και το PIPA (Protect IP), νομοσχέδιο που βρίσκεται στα τελευταία στάδια ψήφισής του στην Γερουσία.
Από τις αρχές Σεπτέμβρη, που ξεκίνησε την λειτουργία του, το OMNIATV έχει αναδειχθεί στην πιο φιλόδοξη και αξιόλογη προσπάθεια συλλογικού μέσου ενημέρωσης από τα κάτω. Έχω μείνει έκθαμβος από το επίπεδο και την ποιότητα της κινηματικής δουλειάς των συντρόφων. Τέτοιες προσπάθειες μας δείχνουν πως τα κινήματα μας μπορούν να κάνουν τα πάντα, αρκεί να φτιάχνουμε δομές μέσα / μαζί με τη κοινωνία. Έτσι τσακίζουμε το τείχος του ψεύδους και της διαστρέβλωσης, που αποπειρώνται να χτίσουν τα αργοσβήνοντα ΜΜΕ της κυρίαρχης εξουσίας. Χρειαζόμαστε άμεσα ένα αυτόνομο πανελλαδικό πρακτορείο ειδήσεων και μεγαλύτερο συντονισμό / δικτύωση όλων των κινηματικών κόμβων ενημέρωσης, που ήδη προχωρά γοργά, μέχρι να μην χρειαζόμαστε τους κατάντιες νεκροθάφτες της δημόσιας σφαίρας, που λέγονται καναλάρχες / μεγαλοεκδότες. Μόνο σύνορο στις δυνάμεις και τα όνειρά μας ο ίδιος μας ο εαυτός.
ΥΓ. Σε αυτό το δελτίο ειδήσεων έχουμε βάλει και εμείς οι πλακατζήδες του DLN.GR λίγο το χεράκι μας.
Μετά την απαγωγή ενός μέλους τους από τους ZETAS, το πιο αδίστακτο καρτέλ ναρκωτικών του Μεξικού, οι ομάδες χάκερ των ANONYMOUS απειλούν να δώσουν στη δημοσιότητα λίστα πολιτικών, δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτών, τα οποία ανήκουν ή συνεργάζονται με το καρτέλ.
Έίχε προηγηθεί σφαγή δύο μεξικανών μπλόγκερς που έγραφαν για τη δράση των καρτέλ ναρκωτικών στο Μεξικό. Και όλα αυτά σε μία χώρα που βρίσκεται σε εκτεταμένο άτυπο εμφύλιο πόλεμο με πλήρως διαβρωμένη την κρατική της μηχανή και τα ΜΜΕ της από το μαύρο χρήμα του ναρκεμπορίου.
Οι Anonymous, το ακτιβιστικό alter ego της διαδικτυακής κοινότητας, που εξελίσσονται πλέον σε κουλτούρα, βάζουν εσχάτως στο στόχαστρό τους και τους παιδόφιλους.
Μέσα στον Οκτώβρη οι ομάδες χάκερ των anonymous ξεκίνησαν το Operation Darknet, πετυχαίνοντας να «κατεβάσουν» 40 διαδικτυακούς τόπους παιδικής πορνογραφίας και δημοσίευσαν τα στοιχεία 1.500 ατόμων, που τις επισκέφτηκαν. Μεταξύ αυτών ήταν και ο διαδικτυακός τόπος παιδικής πορνογραφίας lolitacity, που περιείχε 100GB τέτοιου υλικού.
[Ένα κείμενο θέσεων και αφετηρίας κοινωνικού διαλόγου]
Έλληνες πολίτες, αλλά και πολίτες άλλων χωρών, συντάξαμε αυτό το κείμενο με αφορμή την επιλογή της ΕΡΤ να μην διαθέσει ελεύθερα στο κοινό το οπτικοακουστικό της αρχείο. Σκοπός μας είναι να δημοσιοποιήσουμε τις θέσεις μας με τη φιλοδοξία να γίνουν αφετηρία ενός ανοικτού διαλόγου στην ελληνική κοινωνία, την ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη. Τελικά, να αποτελέσουν αφορμή για την αναθεώρηση οπισθοδρομικών πολιτικών και την δημιουργία κοινού πολιτικού πλούτου.
Τον Δεκέμβριο του 2007, η διοίκηση της ΕΡΤ εγκαινίασε τη διάθεση, μόνο για παρακολούθηση μέσω του διαδικτύου, μέρους του οπτικοακουστικού της αρχείου. Η ενέργεια αυτή αποτελεί ένα σημαντικό πρώτο βήμα που όμως κατά τη γνώμη μας αμαυρώνεται από το γεγονός ότι το αρχείο δεν διατίθεται ελεύθερα στο κοινό, παρόλο που οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν πληρώσει για τη δημιουργία και την ψηφιοποίησή του.
Αν σήμερα αποθηκεύσετε στον υπολογιστή σας, στείλετε σε έναν φίλο σας ή επιτρέψετε στο παιδί σας να κάνει ένα δημιουργικό φωτομοντάζ για μια εργασία στο μάθημα της ιστορίας, στηριγμένο σε αυτό το αρχείο, θα έχετε διαπράξει σωρεία αδικημάτων σχετικά με την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Δεν θα έπρεπε να είστε καθόλου περήφανοι για την ανησυχία και την δημιουργικότητα του παιδιού σας που ανέτρεξε στις πηγές, διότι νομικά έχει εκδηλώσει παραβατική συμπεριφορά. Είστε στην πραγματικότητα υπόλογοι στη δικαιοσύνη για την πλημμελή επιμέλεια που δείχνετε στην ανατροφή των παιδιών σας.
Μήπως αυτός ο παραλογισμός πρέπει να σταματήσει και μάλιστα σύντομα;
Καθώς το διαστημόπλοιό τους ταξίδευε μακριά από τον υδάτινο πλανήτη, ο Trurl στράφηκε προς το Klapaucius και αναφώνησε: «Κάναμε πολύ καλή δουλειά!».
Ο Σύντροφος του γέλασε : «Παίξαμε σίγουρα ένα εξαιρετικό παιχνίδι σε μερικούς πολύ δυσάρεστους τύπους. Η φυλή μας επικράτησε πάνω στους κυρίαρχους των Terra χωρίς βία ή πόνο. Η Ιστορία θα καταγράψει ότι η G20-CMP-MMORPG είναι ένα από τα ωραιότερα δημιουργήματα της δουλειάς μας!».
Όλα άρχισαν όταν, τη στιγμή που το μπλε φεγγάρι βρέθηκε στο τρίτο τεταρτημόριο του κόκκινου ήλιου, μια επείγουσα κλήση έφτασε για τους δύο κατασκευαστές από την εξωτερική σπείρα του Γαλαξία μας. Μια σύμβαση με μεγάλο αντίτιμο προσφέρθηκε για μία πολύ ευαίσθητη αποστολή. Ο Trurl και ο Klapaucius – πάντα ευτυχείς να εξυπηρετήσουν κάθε υπερβολικά πρόθυμο πελάτη – κατευθύνθηκαν στον μακρινό κόσμο των παχουλών χλομο-πρόσωπων. Με την άφιξή τους τους οδήγησαν με ασφάλεια στην κορυφή ενός βουνού και τους παρουσίασαν στην κυρίαρχη ελίτ της Terra.
Στην εποχή του διαδικτύου και της ασύρματης επικοινωνίας ο θεσμός της διανοητικής ιδιοκτησίας μπαίνει σε δοκιμασία. Όντας διαμορφωμένη ιστορικά ως σύστημα κανόνων για τη ρύθμιση των σχέσεων διανοητικής παραγωγής και των τεχνολογικών υποδομών της βιομηχανικής καπιταλιστικής κοινωνίας, η δρακόντεια και δίχως προσαρμογές εφαρμογή της διανοητικής ιδιοκτησίας στις νέες συνθήκες δεν γεννά μόνο καταπίεση και καταστολή αλλά και φαινόμενα, που μπλοκάρουν την παραγωγική διαδικασία του ίδιου του καπιταλισμού.
Ένα από αυτά είναι η εμφάνιση κερδοσκοπικών εταιρειών, που αγοράζουν ιδιωτικά δικαιώματα (πατέντες, copyright) σε πνευματικά έργα και κατόπιν λειτουργούν ως εισπρακτικοί μηχανισμοί, ζητώντας δικαστικώς τεράστιες αποζημιώσεις και τέλη χρήσης από νομικά πρόσωπα και ιδιώτες, που τυχόν κάνουν χρήση αυτών. Τέτοιες εταιρείες αποκαλούνται υποτιμητικά ως τρολ πατεντών και copyright, γιατί δεν παράγουν στην πραγματικότητα τίποτα, παρά ζουν παρασιτικά σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, πατώντας πάνω στις εκτεταμένες ιδιωτικές εξουσίες που τους παρέχουν οι διεθνείς και εθνικές νομοθεσίες. Ομοιάζουν έτσι με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο του «καζίνο» καπιταλισμού και τα τεράστια καιροσκοπικά hedge funds, που λειτουργούν στη βάση μίας χωρίς όρια κερδοσκοπίας στον λιγότερο δυνατό χρόνο. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη περίπτωση της αμερικανικής εταιρείας Righthaven LLC, η οποία, αφού αγόρασε τα δικαιώματα δημοσιογραφικών άρθρων από τοπική εφημερίδα του Λας Βέγκας, κατέθεσε 107 αγωγές κατά μπλόγκερς και διαχειριστών ιστοσελίδων, ζητώντας μεγάλα ποσά αποζημίωσης. Πιο σοβαρή ήταν η περίπτωση της επίσης αμερικανικής εταιρείας SCO Group, η οποία αποπειράθηκε τη δεκαετία του ’90 να καταστρέψει την ανάπτυξη του λειτουργικού συστήματος ελεύθερου λογισμικού Linux, απαιτώντας και με δικαστικούς αγώνες τέλη χρήσης από περισσότερες από 1.500 εταιρείες που το χρησιμοποιούσαν. Τα μεγαλύτερα βέβαια copyright τρολς είναι οι σύνδεσμοι της αμερικανικής βιομηχανίας διασκέδασης των ΗΠΑ RIAA και MPAA, που έχουν ενάγει χιλιάδες απλούς χρήστες του διαδικτύου για παραβάσεις της νομοθεσίας πνευματικής ιδιοκτησίας, απαιτώντας εξοντωτικές αποζημιώσεις μέχρι και εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων.
Στις 15 Οκτωβρίου οι λαοί σε όλο τον κόσμο βγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες. Από την Αμερική ως την Ασία , από την Αφρική ως την Ευρώπη ξεσηκωνόμαστε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να δείξουμε στους πολιτικούς και την παγκόσμια οικονομική ελίτ που υπηρετούν ότι εμείς οι λαοί θ’ αποφασίσουμε για το μέλλον μας.
Δεν αναγνωρίζουμε τις κυβερνήσεις γιατί λειτουργούν για το όφελος των λίγων, αγνοώντας το ανθρώπινο και περιβαλλοντικό κόστος που πληρώνουμε όλοι. Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών. Εκατομμύρια ανθρώπων συνεχίζουμε να γεμίζουμε τις πλατείες όλου του κόσμου καταγγέλλοντας το υπάρχον πολιτικό και πολιτειακό σύστημα, τη διαφθορά και την οικονομική εκμετάλλευση.
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας συμμετέχοντας στις λαϊκές συνελεύσεις και δείχνουμε την αντίθεσή μας στα μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλονται, στην ακύρωση των ονείρων μας και της αξιοπρέπειάς μας. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα, είναι ο εφιάλτης που περιμένει και τις υπόλοιπες χώρες στο μέλλον. Η αλληλεγγύη των λαών είναι το όπλο μας. 15 Οκτωβρίου 6.00 μμ, συγκέντρωση και συναυλία στο Σύνταγμα. 16 Οκτωβρίου 8.00 μμ, συνέλευση των συνελεύσεων και δικτύωση των πλατειών 19 Οκτωβρίου, συμμετοχή στην πανελλαδική και πανεργατική απεργία 11.00 πμ συγκέντρωση στο Σύνταγμα Τώρα μιλάμε εμείς. Λαϊκή Συνέλευση Συντάγματος
Με κεντρικό διαδικτυακό κόμβο το 15october.net κυκλοφορεί παγκόσμιο κάλεσμα για να πλημμυρίσουμε τις πλατείες αυτού του κόσμου και να φτιάξουμε έναν άλλο με πραγματική δημοκρατία. Σήμερα και αύριο γίνεται παγκόσμια διαδικτυακή συνέλευση των κινημάτων για την οργάνωση του καλέσματος.
Το κάλεσμα έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Το αμεσοδημοκρατικό κίνημα των πλατειών στις ΗΠΑ τώρα γιγαντώνεται με συνελεύσεις σε 988 πόλεις [1], [2], και τον Καναδά να παίρνει απ’ ό,τι φαίνεται τη σκυτάλη [*].
Τα καλέσματα για την 15η Οκτωβρίου έχουν ήδη φτάσει τα 500 και απλώνονται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη με την Ευρώπη και την Βόρεια/Νότια Αμερική να έχουν τα περισσότερα [*].
Στο Βερολίνο ήδη έχουν αρχίσει να κατασκηνώνουν [*]. Στο Δουβλίνο προσπαθούν για ένα εκατομμύριο άτομα [*]. Στις Βρυξέλλες καλούν να έρθουμε όλοι σε πορεία εκεί και έχουν συνεχόμενες δράσεις μέχρι τις 15 [*]. Καλεί φυσικά το Σύνταγμα [*]. Καλούν μέχρι και οι Δανοί [*]. Για μια εικόνα για την Ευρώπη βλ. OccupyEurope.
Δεν ξέρω αν θα τσακίσουμε κράτη και κεφάλαιο, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι είμαστε περισσότεροι και πιο ενωμένοι από ποτέ για μια παγκόσμια δημοκρατική κοινωνική επανάσταση. Δεν ξέρω που μας βγάζει όλο αυτό, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι the times they are A changing.
ΚΑΛΕΣΜΑ
Το διαγαλαξιακό ραδιόφωνο radiobubble.gr,
με το #rbnews «καρδιά» της κοινωνίας των πολιτών,
εμείς που υπογράφουμε αυτό το κάλεσμα
περιπλανώμενοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης,
ταξιδιώτες του λόγου, της εικόνας και της μουσικής,
μέλη ενός «κοινωνικού κινήματος» πολιτών-δημοσιογράφων
Σας καλούμε
Να γίνετε Συμμέτοχοι, όχι παρακολουθητές
Να Πληροφορήσετε για να μην παραπληροφορηθείτε
Να γίνετε Συνένοχοι σ’ ένα Σκεπτόμενο Διαδίκτυο.
Ας βοηθήσουμε μια νέα εποχή να γεννήσει ό,τι αρνήθηκε και στέρησε η παλιά…
–
Mε δυό λόγια, σας καλούμε να διαβάσετε τη διακήρυξη αρχών του #rbnews που ακολουθεί
κι αφού τη συζητήσουμε από κοντά την προσεχή Πέμπτη στο radiobubble να προχωρήσουμε μαζί ένα βήμα μπροστά.
Η συζήτηση της Πέμπτης θα μεταδοθεί και ραδιοφωνικά (9-11μμ).
Πολύτιμα ελπίζουμε ότι θα φανούν και τα σχόλιά σας σε αυτό το post.
Από αυτό το μπλογκ είχα δηλώσει μία διαίσθησή για το άπλωμα της εξέγερσης του Αραβικού κόσμου και των αμεσοδημοκρατικών της δομών σε ευρύτερες περιοχές του πλανήτη [1], [2].
Εφτά μόλις μήνες μετά ανοιχτές κοινωνικές συνελεύσεις λαμβάνουν ή έχουν ήδη λάβει χώρα σε πόλεις και χωριά της Ισπανίας και της Ελλάδας με την καρδιά του κινήματος να χτυπάει εδώ και δύο βδομάδες στην καρδιά της κυριαρχίας, στην Wall Street της Νέας Υόρκης με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις σε Βοστώνη, Σικάγο και αλλού. Με τα νέα μέσα επικοινωνίας το κίνημα αποκτά διεθνή συντονισμό και ενισχύει την οργανωτική του ισχύ.
Φαίνεται ότι η καπιταλιστική οικονομία δεν είναι η μόνη που παγκοσμιοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι ούτε καν ότι παγκοσμιοποιήθηκαν τα προβλήματα που δημιουργεί. Είναι ότι παγκοσμιοποιείται ένα διαφορετικό νόημα στις καρδιές των ανθρώπων, ένα νόημα αντίστασης, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης. Κοιτάς τις φάτσες των ανθρώπων που συμμετέχουν, είτε είναι Άραβες, Ευρωπαίοι, Βορειοαμερικάνοι ή Ασιάτες, και είναι σα να βλέπεις τη δική σου φάτσα. Αυτό το πράγμα φέτος ξεκίνησε, ειλικρινά δεν ξέρω που θα μας βγάλει, είναι όμως στο χέρι μας να μας βγάλει κάπου καλύτερα. Και ξέρω ότι είμαστε παντού και είμαστε πάρα πολλοί.
Φυσικά, το κράτος των ΗΠΑ δε θα μπορούσε να ανεχτεί χιλιάδες ανθρώπους να μην ψωνίζουν ή να μην ζουν σαν τρέχοντα χαμστεράκια σε τροχό αλλά να κάνουν ειρηνικές αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και να καλούν και άλλες πολιτείες στο κόλπο. Η απάντηση στη δήθεν χώρα της ελευθερίας [του κεφαλαίου] και της δημοκρατίας [εξαγωγής βομβών] ήρθε με τη μορφή των γκλομπ των μπάτσων και των χειροπέδων σε 700 από όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αρρωστημένο αντιανθρώπινο κουκλοθέατρο, στο οποίο ζούμε. Για μένα όλοι αυτοί οι συλληφθέντες είναι τουλάχιστον ήρωες, θα πρέπει να φτιάξουν πόστερς με τις φωτογραφίες τους και να τα βάζουν στα δωμάτιά τους οι έφηβοι της Αμερικής.
ΥΓ. Μόνο σήμερα τα δελτία παίζουν για μαζικές διαδηλώσεις σε Ρουμανία και Βουλγαρία και βροχές αυγών στους βουλευτές της Ισλανδίας από μάζες ανήθικων αυγοβόλων. Σκατά στο φασιστικό tea party και στα εγχώρια φασιστάκια – σφουγγοκολάριους των αφεντικών.
Στο Μεξικό μαίνεται ένας βραδύκαυστος αλλά εκτεταμένος πόλεμος γύρω από το εμπόριο ναρκωτικών μεταξύ κράτους – κοινωνίας και οργανωμένου εγκλήματος. Τα τελευταία του θύματα είναι δύο χρήστες του facebook, που ανέβαζαν πληροφορίες στις προσωπικές τους ιστοσελίδες για το τοπικό καρτέλ της πόλης τους. Αφού βασανίστηκαν μέχρι θανάτου, τους κρέμασαν από μία γέφυρα με ένα σημείωμα παραδειγματισμού για τους διαδικτυακούς χρήστες.
«Μια γυναίκα ήταν δεμένη χειροπόδαρα με έντονα σημάδια βασανισμού. Οι βασανιστές της την είχαν αφήσει δίχως μπλούζα να κρέμεται από τα πόδια και τα χέρια της από μια γέφυρα στην πόλη στα σύνορα της Nuevo Laredo νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Ένας ματωμένος άνδρας κρεμόταν δίπλα της από τα χέρια του, με τον δεξιό ώμο του να φέρει ένα τόσο βαθύ τραύμα ώστε να φαίνεται το οστό του. Ένα σημείωμα κοντά στο ζευγάρι, ηλικίας περίπου 20 ετών, φανέρωνε ότι τους δολοφόνησε το καρτέλ των ναρκωτικών για τις καταγγελίες τους στα κοινωνικά δίκτυα :
«Αυτό πρόκειται να συμβεί σε όλους όσους γράφουν περιέργα πράγματα στο Διαδίκτυο, καλύτερα να δώσετε προσοχή.»
Ο ψηφιακός από τον απτό κόσμο δεν διαχωρίζονται αλλά συνδέονται διαλεκτικά. Δραστηριότητες στον πρώτο μπορούν να αλλάζουν τον δεύτερο και αντίστροφα. Η ελεύθερη έκφραση στα νέα μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης αποτελεί όχημα κοινωνικής απελευθέρωσης, απειλώντας κάθε αυθαίρετη και ανομιμοποίητη εξουσία. Μολονότι πρόκειται για εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις, δεν είναι τυχαίο ότι τον καιρό του μνημονίου και της πλήρους απονομιμοποίησής του το πολιτικό σύστημα επιχειρεί με νέο νομοσχέδιο να ελέγξει δια του τρόμου και της καταστολής το διαδίκτυο.
Το πιο καίριο χτύπημα στη μαφία των ναρκωτικών απανταχού της γης είναι η αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών, η περίθαλψη των αρρώστων ανθρώπων με κοινωνικές υποδομές και η διανομή τους αποκλειστικά από τα νοσοκομεία. Γι’ αυτό τον λόγο το τελευταίο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά θα είναι ένα από τα ελάχιστα καλά που θα έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση.
Τρίτο, σε συνθήκες κρίσης επεκτείνεται η οργανωμένη αντικοινωνική συμπεριφορά, λειτουργώντας διαλυτικά μέσα στην κοινωνία. Πρόκειται για τεράστια δίκτυα ανθρώπων, που δημιουργούν μία κοινωνία μέσα στην κοινωνία, στρατεύοντας κόσμο από τις δικές μας τάξεις. Τα δίκτυα αυτά συνδέονται με τα δίκτυα εξουσίας στον κρατικό σχηματισμό, στα αφεντικά και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Τα δικά μας δίκτυα αλληλεγγύης και αγώνα ενίοτε έρχονται αντιμέτωπα μαζί τους (πχ. πλ. Εξαρχείων, Άγιος Παντελεήμονας, Μανωλάδα, γηπεδικοί, αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα). Λόγω οικονομικής κατακρύμνησης οι δυνάμεις τους θα αυξηθούν και οι συγκρούσεις μας μαζί τους θα ενταθούν, καθώς θα παλεύουμε μέσα από τις κοινότητές μας. Το κράτος θα τους μεταχειρίζεται πότε εργαλειακά, για να καταστέλλει κοινωνικές αντιστάσεις, κυρίως όμως δικαιολογητικά και νομιμοποιητικά για τον δικό του ρόλο, ερχόμενο ως μεσσίας για να αποκαταστήσει την καθημερινή ασφάλεια. Αν επιθυμούμε να έχουμε κοινωνική δράση χωρίς διαχωρισμούς από την κοινωνία, θα πρέπει να διαφυλάξουμε τις κοινότητές μας μέσα από δεσμούς αλληλεγγύης και αγώνα και επομένως να στραφούμε ενάντια σε κάθετί διαλυτικό και κατά συνέπεια και κατά αυτών. Θα πρέπει να τους σπάμε τα πόδια όπου τους βρίσκουμε.
Όπως διαβάζω από το ThePressProject, μέσα από μία καταπληκτική σειρά γεγονότων από το WIKILEAKS κατά λάθος διέρρευσαν??? στη δημοσιότητα σοβαρά ντοκουμέντα της διπλωματίας των ΗΠΑ, από όπου προκύπτουν οι διαπλεκόμενες σχέσεις της Αμερικής με την εγχώρια πολιτική και οικονομική ελίτ. Φυσικά, αυτό το έχω διαβάσει μόνο στο ThePressProject, γιατί στα ΜΜΕ θα υπάρχει πιθανότατα εντολή το θέμα να θαφτεί. Το ThePressProject έχει μπει σε διαδικασία αποδελτιοποίησης των πιο σημαντικών αποκαλύψεων για τα κατορθώματα των πιθήκων του εγχώριου συστήματος εξουσίας, τα αποτελέσματα της οποίας αναμένονται με ενδιαφέρον.
Έγιναν παγκοσμίως πρώτη είδηση το Δεκέμβρη του 2010, όταν σε απάντηση της προσπάθειας φίμωσης της οργάνωσης wikileaks από κυβερνήσεις και πολυεθνικούς κολοσσούς και της σύλληψης του εκπροσώπου της Julian Assange διεξήγαγαν γενικευμένες ψηφιακές διαμαρτυρίες υπό το όνομα «Επιχείρηση Εκδικηθείτε τον Assange». Αποτέλεσμα αυτών ήταν να πλημμυρίσουν από κίνηση και τελικά να απωλέσουν πρόσκαιρα τη λειτουργικότητά τους οι ιστότοποι των Amazon, PayPal, MasterCard, Visa και της Ελβετικής τράπεζας PostFinance, πολυεθνικών που πρωτοστάτησαν στην απόπειρα φίμωσης του wikileaks. Αποτελούν έναν από τους βασικούς λόγους για την αναβάθμιση από την CIA των κυβερνοεπιθέσεων ως δεύτερης μεγαλύτερης απειλής για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ μετά το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Εναντίον τους εξαπολύθηκε παγκόσμια επιχείρηση καταστολής σε πολλές χώρες με περισσότερους από 70 συλληφθέντες για πράξεις κυβερνοακτιβισμού. Οι ίδιοι ορκίζονται στην προάσπιση της ελεύθερης έκφρασης και ροής πληροφοριών, αυτοπροσδιορίζονται ως απλοί διαδικτυακοί χρήστες και δηλώνουν ότι δεν θα αφήσουν καμία απόπειρα λογοκρισίας από κράτη ή εταιρείες αναπάντητη. Δεν είναι άλλοι από τους Anonymous, έναν συντονισμό ομάδων και χρηστών του διαδικτύου, οι οποίοι κινητοποιούνται με βάση κοινώς αποδεκτές ιδέες και στηρίζονται στην άμεση δράση μέσω της ψηφιακής και διαδικτυακής διαμαρτυρίας. Μπορεί τα κραταιά ΜΜΕ και οι κρατικές αρχές να τους παρουσιάζουν σχεδόν ως τρομοκράτες, συγκροτούν όμως κάτι σαν συλλογική συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας των χρηστών του διαδικτύου, που έρχεται ως απάντηση στις επίσης παγκοσμιοποιημένες αδικίες του κυρίαρχου συστήματος εξουσίας.
Αναδημοσιεύω συνέντευξη του Manuel Castells, ενός από τους πιο γνωστούς και πιο φωτισμένους κοινωνιολόγους εν ζωή, στο Occupied London. Η συνέντευξη είναι σχετικά παλιά, απλώς έπεσα πάνω της τώρα, αξίζει όμως να την διαβάσετε (ιδίως στα σημεία που τα «χώνει» στον συνεντευξιάζοντα).
In “The Rise of the Network Society” ((‘The New Economy’, chapter in “The Rise of the Network Society” (1996), Oxford: Blackwell pp. 77-163)) you provide a portrait of the new political economy of the globalisation of sovereignty. There, you suggest that in the 1990s there were a number of institutional shifts which lifted the barriers set in the 1930s and 1940s as a response to the 1929 depression (ibid: 152-153). These shifts evidently comprised a cornerstone of the neoliberal, free market project… But could they also be signaling the beginning of its end?
In the 1980s capitalism proceeded to a successful restructuring that lifted it from the crisis of the 1970s by escaping many of the regulations set up in the late 1940s to escape the crisis of the 1930s and its sequel of wars. Then followed in the 1990s until 2008s a period of high growth and global expansion, of course punctuated by crises as usual, but with the capacity to incorporate into capitalism hundreds of millions of people around the world. This is not neoliberalism (an ideological term that does not have much analytical value) but simply unfettered global capitalism. Social movements and alternative policies challenged this new form of capitalism, `particularly in Latin America, but overall it was a triumphant moment for capitalism, not the least because its rival system, statism, collapsed entirely – China surviving and prospering by joining global capitalism. The 2007-2008 financial crisis, to be followed by a global recession, signals a halt of this model of unregulated capitalism and opens a new era whose contours cannot be predicted as they depend on the outcomes of social struggles and political competition, including the new perspectives created by the election of Obama in the U.S.
.jpg&w=580)
.jpg)
in_love_with_life 