ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΥΤΟΙ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ για τη δημιουργία ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ στη Θεσ/νίκη
NOSOTROS Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια
ΤΕΤΑΡΤΗ 1/8, ώρα 8:30 μ.μ.
Θα μιλήσει ο πρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων
για το εγχείρημα της αυτοδιαχείρισης
Διοργάνωση: εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ
Πρόσκληση
Oι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, θυγατρική του ομίλου Φιλκεραμ & Johnson, απλήρωτοι απο τον Μάιο του 2011, αγωνιζόμαστε με πείσμα στο να κερδισουμε τα δίκαια αιτήματα μας, που είναι το δικαίωμα στην εργασία και την αξιοπρέπεια!
διεκδικούμε την εξασφάλιση των θέσεων εργασίας και την λειτουργία την επιχείρησης κάτω από εργατικό ελέγχο και επιτήρηση .
διεκδικούμε την επαναλειτουργία του εργοστασίου από τους ανθρώπους που ξέρουν να το λειτουργούν και όχι να ειναι άρπαγες !!
διεκδικούμε την χρηματοδότηση από το ταμείο του ΟΑΕΔ όπως χρηματοδοτεί τον κάθε άνεργο!
διεκδικούμε την δημιουργία νομικού πλαισίου λειτουργίας συνεταιριστικών επιχειρήσεων!
διεκδικούμε το δικαίωμα μας στην ζωή, το δικο μας και των παιδιων μας!
και καλούμε κάθε σωματείο, κάθε συνδικαλιστική παράταξη κάθε ένωση σωματείων , κάθε εργαζόμενο, κάθε προβληματισμένο πολίτη της Θεσσαλονίκης να πάρει μερος στην συγκέντρωση ενημέρωσης που θα γίνει την Τετάρτη 11/7/2012 και ώρα 6 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Ολύμπου & Αριστοτέλους).
Σήμερα περισσότερο από ποτέ γίνεται φανερό ότι δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από «τα πάνω» και ότι η μόνη δυνατότητα που έχουμε να ζήσουμε πέρα από το κράτος και το κεφάλαιο μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο αν πάρουμε συλλογικά τα πράγματα στα χέρια μας. Όλο και περισσότερο όμως γίνεται κατανοητό ότι για να κατακτήσουμε την κοινωνική αυτονομία πρέπει παράλληλα να δουλέψουμε πολύ σκληρά ώστε τα κινήματά μας να δημιουργήσουν τις υλικές συνθήκες που θα την κάνουν δυνατή. Η πρόταση που ακολουθεί είναι μία μικρή συνεισφορά σε αυτό τον σκοπό. Παρακαλώ διαδώστε την.
Η Ιδέα
Η βάση της τροφής στην κοινωνία μας είναι το ψωμί. Σήμερα, η παραγωγή και διανομή του ψωμιού εκτελείται στα πλαίσια της καπιταλιστικής αγοράς. Μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας το ψωμί, μετασχηματίζοντας τις κοινωνικές σχέσεις παραγωγής και διανομής του σε μη εκμεταλλευτική και αλληλέγγυα βάση. Και μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό με ένα δίκτυο φούρνων σε όλη τη χώρα, που θα λειτουργούν σε συνεταιριστική / συνεργατική βάση με τους εργαζόμενους να παίρνουν ισότιμα όλες τις αποφάσεις και μετά την κάλυψη του κόστους παραγωγής τους θα διανέμουν ελεύθερα το παραγωγικό πλεόνασμα στην κοινωνία.
Με την σημερινή ανακοίνωση του προγράμματός του ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να πει την αλήθεια στους Έλληνες και να χάσει τις εκλογές. Με το πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει δύο πράγματα. (α) Πως θα ακυρώσει το μνημόνιο και (β) πως θα εφαρμόσει ένα ήπιο και μετριοπαθές αλλά πάντως λαϊκό σχέδιο σωτηρίας αυτής εδώ της κοινωνίας. Αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε αλλά εξυπακούεται και γίνεται βέβαια κατανοητό από όλους είναι ότι, αν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης αντιδράσουν, θα υπάρχει και ένα εναλλακτικό οικονομικό σχέδιο για την όσο το δυνατόν πιο ομαλή μετάβαση στη δραχμή. Και επειδή το Ευρωπαϊκό κατεστημένο ήδη απεργάζεται σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από το Ευρώ, αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση η έξοδος από το Ευρώ μέσα από σταδιακά γοργά βήματα θα γίνει.
Γι’ αυτό τον λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα εκλεγεί. Γιατί η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι άνθρωποι που προτιμούν – τουλάχιστον για την ώρα – να έχουν το Ευρώ αλλά να αντικρύζουν τα παιδιά τους σε μία κοινωνία με 35% ανεργία, χωρίς καμία παραγωγική βάση και να λένε ότι για όλα φταίνε οι άλλοι. Κακομαθημένοι ψευτόμαγκες, μικροαστοί μαθημένοι στην ιδιώτευση και στον ωχαδερφισμό, εχθρικοί προς την προσωπική κριτική και την κοινωνική χειραφέτηση – τουλάχιστον για την ώρα. Έτσι λοιπόν με την πλειοψηφία των Ελλήνων, κυρίως τις μεγαλύτερες ηλικίες, να σκέφτονται και να πράττουν σαν αιγοπρόβατα, στις 18/6 θα έχουμε μία ακροδεξιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση από μπουχέσες της κακιάς ώρας, που πουλάνε φτηνό πνεύμα με λίγο μαϊντανό από έθνος και ηθικιστικές χαζομάρες. Αν δεν διαλυθεί άμεσα το Ευρώ, θα μείνουμε μέσα το πολύ για έναν χρόνο μέχρι να σταματήσουν να τροφοδοτούν ένα βαρέλι δίχως πάτο. Δίχως λαϊκό σχέδιο σωτηρίας και με εντελώς διαλυμένη την παραγωγική βάση η προσγείωση τότε θα είναι εξαιρετικά σφοδρή.
Συντονίζουμε τους αγώνες μας σε όλη την Ευρώπη
Ο καπιταλισμός δεν διορθώνεται, ανατρέπεται
Η καθολική επίθεση σε όλες τις συνθήκες της ζωής μας που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια δεν αφορά κάποια “ελληνική ιδιαιτερότητα”. Αποτελεί κοινή επιλογή των δυνάμεων του κεφαλαίου σε όλη την Ευρώπη, ώστε με την τρομοκρατία της κρίσης και του χρέους να υπάρξει μια βίαιη “επανεκκίνηση” της συσσώρευσης από μηδενική, για τη θέση και τα δικαιώματα των εργαζομένων, βάση. Πρόκειται για μια τεράστια κοινωνική λεηλασία, ενορχηστρωμένη και διευθυνόμενη από την Ε.Ε. με την ενεργητική σύμπραξη των κυβερνήσεων και όλων των καθεστωτικών δυνάμεων σε κάθε χώρα, που παρουσιάζει γυμνό το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ως αυτό που πραγματικά είναι: καπιταλιστική ένωση για την εμπέδωση, δια πυρός και σιδήρου, των συμφερόντων του πλούτου, της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας.
Η κατάργηση των κοινωνικών παροχών, η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, η εγκαθίδρυση μεσαιωνικών εργασιακών σχέσεων, ο αποκλεισμός εκατομμυρίων ανθρώπων στη ζώνη της ανεργίας και της μη επιβίωσης, ο περιορισμός έως εξαφανίσεως των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η ένταση του κοινωνικού ελέγχου και της καταστολής, προωθούνται με μεγαλύτερο ή μικρότερο ρυθμό παντού στην Ευρώπη, όχι βέβαια για τη “σωτηρία” των λαών αλλά για τη διασφάλιση των αγορών, των τραπεζών και των επιχειρήσεων, με στόχο το άνοιγμα ενός νέου, προσοδοφόρου γι’ αυτούς, κύκλου καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Κι ενώ οι δυνάμεις της καπιταλιστικής επίθεσης οργανώνονται και συντονίζονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, πολλαπλασιάζοντας έτσι τη δύναμη του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, οι δυνάμεις της εργασίας και των κοινωνικών κινημάτων παραμένουν σε μεγάλο βαθμό εθνικά απομονωμένες και επικεντρωμένες σε εθνικές δράσεις. Τα βήματα συντονισμού, κοινής δράσης και αλληλεγγύης που υπήρξαν στο πλαίσιο των κινημάτων των πλατειών και σε απεργιακές κινητοποιήσεις είναι επιτακτική ανάγκη να ενισχυθούν και να πολλαπλασιαστούν άμεσα, με ταξικό και αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.
Ας αγωνιστούμε όλοι μαζί ενάντια στις επιταγές των κυβερνήσεων, της Ε.Ε., της αγοράς, και ας οργανωθούμε επιτέλους, οριζόντια και από τα κάτω, έξω από κρατικούς και γραφειοκρατικούς θεσμούς, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η ευρωπαϊκή ημέρα δράσης ενάντια στον καπιταλισμό, στις 31 Μαρτίου 2012, είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ταυτόχρονες διαδηλώσεις και πολύμορφες δράσεις σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις θα αποτελέσουν κάτι παραπάνω από ένα απλό σημάδι αντικαπιταλιστικής αλληλεγγύης. Μπορεί η κρίση να επηρεάζει με διαφορετικούς τρόπους τις χώρες μας, ο στόχος μας όμως είναι κοινός: δεν θέλουμε να σώσουμε τον καπιταλισμό, αλλά να τον ανατρέψουμε.
Προσκαλούμε σωματεία βάσης, πρωτοβάθμια σωματεία, συνελεύσεις γειτονιών, εργατικές συλλογικότητες, αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, κοινωνικούς χώρους, κάθε πρωτοβουλία που έχει στόχο την ανθρώπινη χειραφέτηση, να συμμετάσχει σε αυτή την ανοιχτή και εξελισσόμενη διαδικασία.
Παρασκευή 30 Μαρτίου, 7:00 μ.μ., Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη: Συζήτηση για τις προοπτικές της πανευρωπαϊκής κοινής δράσης (θα υπάρχει σύνδεση με ευρωπαϊκές πόλεις)
Σάββατο 31 Μαρτίου, 12:00: Πορεία από την Ομόνοια στα γραφεία της Ε.Ε.
Ανοιχτή Πρωτοβουλία για το Μ31
(ανοιχτή συνέλευση κάθε Τετάρτη, 7:30 μ.μ., στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής, Λόντου 6 & Μεσολογγίου, Εξάρχεια)
http://march31.net
Μπόμπολα θα σε τσακίσουμε. Θα μείνεις χωρίς δουλειά στην Ελλάδα, που φτιάχνουμε.
Από το OmniaTV και την Πρωτοβουλία για τη Διαχείριση των Απορριμάτων.
Η «Πρωτοβουλία συνεννόησης για τη διαχείριση των απορριμμάτων» έδωσε στη δημοσιότητα, αναλυτικά και ολοκληρωμένα, την πρόταση της αποκεντρωμένης ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων, στη γενική της μορφή, ώστε να μπορεί να αξιοποιηθεί πανελλαδικά και να ενθαρρύνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τοπικών σχεδίων διαχείρισης. Η πρόταση δημοσιεύτηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2012.
Την Τετάρτη, 7 Μαρτίου στις 7 το απόγευμα, θα γίνει αναλυτική παρουσίαση της πρότασης στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καισαριανής (Βρυούλων & Κλαζομενών – στο ύψος του σταδίου της Νήαρ Ηστ).
Πολύ ενδιαφέρουσες προσπάθειες από τον χώρο της δημοσιογραφίας αρχίζουν να ξεπετιούνται σαν τα μανιτάρια. Δεν έχω διαβάσει το περιοδικό ΜΟΝΟ αλλά από το βίντεο καταλαβαίνω ότι πρόκειται για αμεσοδημοκρατική κολεκτίβα με κριτήρια μεταξύ άλλων την ανεξάρτητη παροχή πληροφόρησης καθώς και την επαφή με τη δημοσιογραφία των πολιτών. Όσοι δεν αντέχουμε άλλο από τη μονοφωνία των κυρίαρχων ΜΜΕ, δεν μπορούμε απλώς να παραπονούμαστε. Θα πρέπει και να ενισχύουμε τα εγχειρήματα της δημοσιογραφίας των πολιτών αλλά και τέτοιες κολεκτίβες ανθρώπων που μπορούν να προσφέρουν, πιστεύω, πολλά. Και σε κάθε χώρο δουλειάς να σπάζουμε με κάθε δυνατό τρόπο την καπιταλιστική αλλοτρίωση που μας αποκόπτει από το αντικείμενο της εργασίας μας και να προσφέρουμε στην κοινωνία. Οι καιροί που η ταυτότητα του εργάτη – καρπαζοεισπράκτορα ευημερούσε υπό έναν κακώς χωνεμένο εργατισμό, πρέπει να παρέλθουν και η σφαλιάρα να γυρίσει στους σβέρκους των αφεντικών.
Μπράβο, χίλια μπράβο.
Πατήστε τα καθάρματα – ιδιοκτήτες των ΜΜΕ. Ενωθείτε με τα εγχειρήματα της κοινωνικής δημοσιογραφίας. Και όλος ο κόσμος θα είναι μαζί σας.
Το Δίλημμα και η από τα πάνω Επιβολή του
Όλο και συχνότερα ακούμε από επίσημα χείλη και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι η κοινωνία μας έρχεται σήμερα αντιμέτωπη με ένα ιστορικό δίλημμα και πρέπει να επιλέξει μεταξύ της παραμονής στο Ευρώ και στην ΕΕ ή της εξόδου και της επιστροφής στη δραχμή, αν δεν συναινεί σε κάθε νέο γύρο κρατικών μέτρων εξαθλίωσης και υποταγής. Στους καιρούς της κατάργησης κάθε προσχήματος κοινωνικής συναίνεσης το σύστημα εξουσίας, εγχώριο και διεθνές, έχει επινοήσει αυτή τη μέθοδο εκβιασμού, για να επιβάλλει τις επιλογές του, να ορίζει το πλαίσιο του δημοσίου διαλόγου και της λήψης των πολιτικών αποφάσεων και να αποδίδει πολιτικό νόημα στις σημερινές κρίσιμες κοινωνικές συνθήκες.
Το δίλημμα “Ευρώ / ΕΕ ή Έξοδος από ΕΕ / δραχμή”, όπως επιβάλλεται από τα πάνω στην κοινωνία, δεν είναι τυχαίο αλλά αντανακλά τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις, απέναντι στις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η αστική τάξη της χώρας και τις απαντήσεις που αυτή καλείται να δώσει για τη διαιώνιση της κυριαρχίας της. Έτσι λοιπόν, το κυρίαρχο κομμάτι της αστικής τάξης της χώρας, κυρίως το πιο εξωστρεφές και ισχυρό, δεν έχει σταματήσει να ταυτίζει τα συμφέροντά του με την πρόσδεση της χώρας στο άρμα της ΕΕ, ακόμη και αν κάτι τέτοιο φέρνει στα όριά του την κοινωνική αναπαραγωγή. Ένα άλλο κομμάτι, που μεγενθύνεται διαρκώς, αυτό της κρατικοδίαιτης και εσωστρεφούς επιχειρηματικότητας, που ανάβλυσε από τη σήψη της μεταπολίτευσης, αντιλαμβάνεται πλέον ως όρο επιβίωσης την περιχαράκκωση στο οικονομικό παρελθόν της μεταπολιτευτικής περιόδου. Συγκροτεί λοιπόν συμμαχίες με την πολιτική ελίτ της χώρας και ετοιμάζει τη διάδοχη κατάσταση της κοινωνικής αναπαραγωγής σε μία αντεστραμμένη εικόνα της μεταπολίτευσης, όπου τα ποντίκια της εξουσίας θα πάρουν τις παλιές τους θέσεις, εντούτοις ο κόσμος της εργασίας και η κοινωνική πλειοψηφία θα έχουν απωλέσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα και αξιοπρέπεια.
Η Θέση της Αριστεράς
Από την Εφημερίδα Δράση.
Του MICHEL BAUWENS*
Οι αναγνώστες ίσως είναι εξοικειωμένοι με την ανάδυση και την εξάπλωση μιας νέας μορφής δημιουργίας αξίας, της ομότιμης παραγωγής (όπως ορίστηκε πρώτα από τον Yochai Benkler), στην οποία κοινότητες εθελοντών (αλλά επίσης, στην πράξη, οι περισσότεροι μισθωτοί δημιουργοί και προγραμματιστές άπαξ και το έργο τους είναι επιτυχές) δημιουργούν (ανοιχτό) περιεχόμενο ή (δωρεάν) λογισμικό, που είναι ελεύθερα προσβάσιμο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όλους. Το χαρακτηριστικό της ομότιμης παραγωγής είναι ότι οι παραγωγοί δημιουργούν προϊόντα σε τέτοια μορφή ώστε να αποτελούν κοινό αγαθό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να τροποποιηθεί από άλλους, οι οποίοι το επιστρέφουν βελτιωμένο στην κοινή “δεξαμενή”. […]
Είναι πολύ δελεαστικό να περιορίσουμε αυτό το φαινόμενο στο χώρο της άυλης παραγωγής, αλλά θέλουμε να δείξουμε σε αυτό το άρθρο ότι η ίδια μέθοδος παραγωγής που έχει κυριαρχήσει στον κόσμο του λογισμικού ανοικτού κώδικα και του ελεύθερα διαθέσιμου περιεχομένου στο διαδίκτυο (συχνά δημιουργημένου από τον ίδιο το χρήστη), επηρεάζει πλέον βαθιά τον τρόπο που σκεφτόμαστε το σχεδιασμό, ακόμη και την παραγωγή.
Προτού περιγράψουμε αυτό το φαινόμενο, ας δώσουμε μερικούς ορισμούς, καθώς και μια βασική εξήγηση γιατί η ομότιμη παραγωγή έχει τόσο σημαντικό νόημα.
i. Εισαγωγή
Η ριζοσπαστική σκέψη είναι απαραίτητο εργαλείο για το βάθεμα των αγώνων για την κοινωνική απελευθέρωση. Η συζήτηση πάνω στις θεωρητικές βάσεις και στις έννοιες της σκέψης αυτής έχει ακριβώς νόημα, γιατί αποτελεί γόνιμο πεδίο για την επεξεργασία και τον αναστοχασμό σχετικά με τη δράση μας μέσα στα κινήματα και στην κοινωνία. Μία από τις έννοιες – πρακτικές, που χρησιμοποιούνται ευρύτατα μέσα στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, είναι αυτή της αυτοοργάνωσης. Εντούτοις, η χρήση της γίνεται κατά κόρον μηχανικά δίχως βαθύτερη κατανόηση και ανάλυση τόσο της ιστορίας όσο και του νοήματός της.
Με την τοποθέτησή μας αυτή προσεγγίζουμε την έννοια της αυτοοργάνωσης από κριτική σκοπιά, αντιμετωπίζουμε δηλαδή με κριτικό τρόπο τόσο τις σχετικές επιστημονικές θεωρίες όσο και την υπάρχουσα κυρίαρχη πρόσληψη της έννοιας από τα κινήματα. Ταυτόχρονα, δεν αναλύουμε την έννοια με «ουδέτερο» ή «αντικειμενικό» τρόπο αλλά με σαφή στόχο να αλλάξουμε την κοινωνία σε απελευθερωτική κατεύθυνση. Έτσι, παραθέτουμε πρώτα τη «Νευτώνεια» αντίληψη για την αυτοοργάνωση στη φύση και την άκριτη μεταφορά της στις κοινωνικές επιστήμες, για να περάσουμε μετά στις πιο σύγχρονες αμφισβητήσεις του «Νευτώνειου» μοντέλου στις φυσικές επιστήμες και στο τι μπορεί αυτό να συνεπάγεται για τις ριζοσπαστικές θεωρίες κοινωνικής αυτοοργάνωσης.
ii. Αυτοοργάνωση στη Φύση : Η Μονοδιάστατη Προσέγγιση
Εμείς οι λαϊκές συνελεύσεις, οι συλλογικότητες και τα άτομα που αποδεχόμαστε το πρόταγμα της άμεσης δημοκρατίας και την ανάγκη συντονισμού της οργάνωσης και της δράσης μας,
– υπερψηφίζουμε επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης για την Άμεση Δημοκρατία,
– καλούμε ανοιχτά και συνδιοργανώνουμε μια τριήμερη πανελλαδική συνδιάσκεψη που θα γίνει στην Αθήνα στις 16,17 και 18/12/2011.
Προτείνεται το πρόγραμμα της συνδιάσκεψης να περιέχει εργαστήρια και θεματικές ομάδες επί των θεμάτων που ενδιαφέρουν το κίνημα.
Για το σκοπό αυτό ζητείται από τις συνελεύσεις, τις συλλογικότητες και τα άτομα που αποδέχονται επί της αρχής την Πρόταση Διακήρυξης και την συνδιοργάνωση της συνδιάσκεψης να καταθέσουν προτάσεις θεματολογίας έως τις 9/12/2011.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Από το varoufakis.eu
On the Brussels’ Agreement: Europe’s Reverse Alchemy in full throttle
11 Nov
The official unveiling of a systemic crisis
One knows that there is something rotten in the world economy when the fate of a Greek PM makes headlines all over the world and for a whole week. Greece is not, and ought not to be, that important. But Italy is. And so is, from a global perspective, Europe. For some time now, Europe has been hiding its ills behind its (Hellenic) little finger. At long last, the truth (which I have been at pains to shout from the rooftops for more than 18 months) is now out: This is a systemic crisis that threatens not only the euro but the world economy in its entirety.
While Greece is insignificant, the eurozone, lest we forget, is the globe’s largest economy; a block that accounts for China’s single largest slice of exports, for one fifth of America’s exports, for more than $120 billion of Latin America’s exports, not to mention up to half of emerging Africa’s money-spinning trade (from fresh fruit and flowers to minerals). A deep recession in Northern Europe (which will surely result from the euro’s demise) is, thus, bound to unleash deflationary winds that will destabilise an already imbalanced global economy.
It is for this reason that all eyes have been, of recent, on the 27th October EU Brussels’ Agreement. For, as we all know, this is the Agreement that was meant to avert the euro-system’s collapse; a collapse that will force Germany to forge a new currency whose immediate appreciation will be the trigger of the recessionary forces mentioned just above.
Alas, while the world is looking, it is failing to see. Judging by the headlines, the world’s media, markets, political leaders and opinion makers were biting their nails until word came from Greece that a national unity government will be formed so that the Brussels’ Agreement can be implemented. It is as if the whole wide world was praying for the Greeks to give the Brussels Agreement a chance. And since Silvio Berlusconi announced that he will go Mr Papandreou’s way, similar hopes have been raised about Italy.
It is the purpose of this article to argue that the world’s prayers have been misplaced. That the anxiety to see Greece and Italy return to the Brussels’ Agreement fold is a sign of the calamity to befall the global economy. For this Agreement, as I shall be arguing below, is most likely to prove the euro-system’s greatest foe, rather than its cure. If I am right, the sights and sounds of a world agonising over the fate of the Brussels’ Agreement will be followed by the sights and sounds of a world readying itself for a major new twist in an already devastating Crisis.
.jpg)
Στην εποχή του διαδικτύου και της ασύρματης επικοινωνίας ο θεσμός της διανοητικής ιδιοκτησίας μπαίνει σε δοκιμασία. Όντας διαμορφωμένη ιστορικά ως σύστημα κανόνων για τη ρύθμιση των σχέσεων διανοητικής παραγωγής και των τεχνολογικών υποδομών της βιομηχανικής καπιταλιστικής κοινωνίας, η δρακόντεια και δίχως προσαρμογές εφαρμογή της διανοητικής ιδιοκτησίας στις νέες συνθήκες δεν γεννά μόνο καταπίεση και καταστολή αλλά και φαινόμενα, που μπλοκάρουν την παραγωγική διαδικασία του ίδιου του καπιταλισμού.
Ένα από αυτά είναι η εμφάνιση κερδοσκοπικών εταιρειών, που αγοράζουν ιδιωτικά δικαιώματα (πατέντες, copyright) σε πνευματικά έργα και κατόπιν λειτουργούν ως εισπρακτικοί μηχανισμοί, ζητώντας δικαστικώς τεράστιες αποζημιώσεις και τέλη χρήσης από νομικά πρόσωπα και ιδιώτες, που τυχόν κάνουν χρήση αυτών. Τέτοιες εταιρείες αποκαλούνται υποτιμητικά ως τρολ πατεντών και copyright, γιατί δεν παράγουν στην πραγματικότητα τίποτα, παρά ζουν παρασιτικά σε βάρος της πραγματικής οικονομίας, πατώντας πάνω στις εκτεταμένες ιδιωτικές εξουσίες που τους παρέχουν οι διεθνείς και εθνικές νομοθεσίες. Ομοιάζουν έτσι με το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο του «καζίνο» καπιταλισμού και τα τεράστια καιροσκοπικά hedge funds, που λειτουργούν στη βάση μίας χωρίς όρια κερδοσκοπίας στον λιγότερο δυνατό χρόνο. Ενδεικτική είναι η πρόσφατη περίπτωση της αμερικανικής εταιρείας Righthaven LLC, η οποία, αφού αγόρασε τα δικαιώματα δημοσιογραφικών άρθρων από τοπική εφημερίδα του Λας Βέγκας, κατέθεσε 107 αγωγές κατά μπλόγκερς και διαχειριστών ιστοσελίδων, ζητώντας μεγάλα ποσά αποζημίωσης. Πιο σοβαρή ήταν η περίπτωση της επίσης αμερικανικής εταιρείας SCO Group, η οποία αποπειράθηκε τη δεκαετία του ’90 να καταστρέψει την ανάπτυξη του λειτουργικού συστήματος ελεύθερου λογισμικού Linux, απαιτώντας και με δικαστικούς αγώνες τέλη χρήσης από περισσότερες από 1.500 εταιρείες που το χρησιμοποιούσαν. Τα μεγαλύτερα βέβαια copyright τρολς είναι οι σύνδεσμοι της αμερικανικής βιομηχανίας διασκέδασης των ΗΠΑ RIAA και MPAA, που έχουν ενάγει χιλιάδες απλούς χρήστες του διαδικτύου για παραβάσεις της νομοθεσίας πνευματικής ιδιοκτησίας, απαιτώντας εξοντωτικές αποζημιώσεις μέχρι και εκατοντάδων χιλιάδων δολαρίων.
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα δράσης για πραγματική δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. 1000 πόλεις σε 90 χώρες του κόσμου βγαίνουν στις πλατείες, διαδηλώνουν, καταλαμβάνουν, κάνουν συνελεύσεις. Ήταν όμως μόλις πριν 20 χρόνια όταν έπεφτε σύσσωμο σαν τραπουλόχαρτο το μπλοκ του ανύπαρκτου σοσιαλισμού και οι νεοφιλελεύθεροι ταγοί διακήρρυσσαν το τέλος της ιστορίας. Τι έχει συμβεί; Όταν πριν 10 χρόνια έμπαινα στα κινήματα ο κόσμος της αντίστασης και της δημιουργίας παντού στον πλανήτη ήταν σε μεταβατική φάση. Οι πρώτες αμφισβητήσεις του παγκοσμίως κυρίαρχου συστήματος εξουσίας έρχονταν από ένα αντάρτικο νέου τύπου (Ζαπατίστας), τα παλλιροϊκά κύματα του οποίου διαδόθηκαν μέσω των ηλεκτρονικών δικτύων επικοινωνίας, για να δώσουν γέννα στο alter – mondialiste κίνημα. Σήμερα η μεταβατική μας φάση έχει τελειώσει με παταγώδη τρόπο. Η παγκόσμια δικτατορία της αγοράς έχει τρεις πλανητικές επιπτώσεις, που οδηγούν την κοινωνική ειρήνη και την φυσική ισορροπία στα όριά τους. Παντού οι κοινωνικές ανισότητες ενισχύονται. Στον νότο αυτό σημαίνει θάνατο. Στον Βορρά αυτό σημαίνει εξαφάνιση των μεσαίων τάξεων. Παντού αυτό σημαίνει έξαρση του κοινωνικού – ταξικού πολέμου. Επίσης, η παραγωγική μηχανή του καπιταλισμού, φυσική θέση στην οποία κατέχει η εργασία και οργανικό κομμάτι της είναι η καταναλωτική κοινωνία, καταστρέφει με απίστευτη ταχύτητα τον πλανήτη. Τρίτον, η αποδυνάμωση του έθνους – κράτους από την παγκόσμια δικτατορία της αγοράς διαλύει τα τελευταία ψήγματα δημοκρατικής συμμετοχής στη σφαίρα της πολιτικής.
Επειδή δεν είμαστε κριτικοί κινηματογράφου αλλά παίρνουμε θέση σε όλο αυτό που γίνεται, θα πρέπει να αναπροσαρμόσουμε ανάλογα με τα παραπάνω τις στρατηγικές μας στον κοινωνικό ανταγωνισμό. Η ιστορία δείχνει ότι οι κοινωνικές ανισότητες οξύνουν την πάλη του κόσμου της εργασίας. Τα εργαλεία όμως αυτής της πάλης δεν είναι μόνο σκουριασμένα από τον χρόνο ή στρατηγικώς ακατάλληλα για τις μάχες που έρχονται. Είναι και απαράδεκτα από τη σκοπιά της κοινωνικής απελευθέρωσης. Και αυτό γιατί η ιστορία επίσης δείχνει ότι τα εργαλεία αυτά δεν οδήγησαν στη χειραφέτηση του κόσμου της εργασίας, ώστε να σηκώσει στις πλάτες του την παραγωγική διαδικασία. Αντίθετα, ναυάγησαν αναδεινύοντας μία τάξη διευθυνόντων, η οποία πήρε τη θέση του κεφαλαίου. Περαιτέρω, ναυάγησαν επειδή καλλιέργησαν την αναπαραγωγή – αντί για τον μετασχηματισμό – της εργασίας, ανταλλάσσοντάς την με υλική ευδαιμονία για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων. Τέτοιες πολυτέλειες όμως σήμερα δεν έχουμε. Δεν είμαστε ηλίθιοι, για να πιστεύουμε ότι ο πλανήτης θα αντέξει. Αν οι εργαζόμενοι δεν αποκτήσουν συνείδηση του κοινωνικού τους ρόλου και δεν συνδέσουν αυτόν με την οικολογία, ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ. Ο μπαμπάκας – κεφάλαιο και το κλασικό παιχνιδάκι των αριστερών, που θέλουν να εκπροσωπούν τη μιζέρια της μισθωτής εργασίας, συντηρώντας τη με αντάλλαγμα αυτοκίνητα και τηλεοράσεις, αποδείχτηκαν παντελώς ανεπαρκή για να διαχειριστούν την αρμονική συμβίωση της ανθρωπότητας με το φυσικό περιβάλλον. Αν πάμε σε άλλον έναν κύκλο κοινωνικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων, όπου θα καταλήξουμε να έχουμε αναπαραγωγή της εργασίας με τους όρους που συνέβη τις χρυσές δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο, ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ κύριοι. Γιατί ο πλανήτης δε θα μας αντέξει. Και επειδή ο πλανήτης θα μας αντέξει, αυτό το σενάριο δεν θα παίξει.
Στις 15 Οκτωβρίου οι λαοί σε όλο τον κόσμο βγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες. Από την Αμερική ως την Ασία , από την Αφρική ως την Ευρώπη ξεσηκωνόμαστε για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και να δείξουμε στους πολιτικούς και την παγκόσμια οικονομική ελίτ που υπηρετούν ότι εμείς οι λαοί θ’ αποφασίσουμε για το μέλλον μας.
Δεν αναγνωρίζουμε τις κυβερνήσεις γιατί λειτουργούν για το όφελος των λίγων, αγνοώντας το ανθρώπινο και περιβαλλοντικό κόστος που πληρώνουμε όλοι. Δεν είμαστε εμπορεύματα στα χέρια των πολιτικών και των τραπεζιτών. Εκατομμύρια ανθρώπων συνεχίζουμε να γεμίζουμε τις πλατείες όλου του κόσμου καταγγέλλοντας το υπάρχον πολιτικό και πολιτειακό σύστημα, τη διαφθορά και την οικονομική εκμετάλλευση.
Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας συμμετέχοντας στις λαϊκές συνελεύσεις και δείχνουμε την αντίθεσή μας στα μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλονται, στην ακύρωση των ονείρων μας και της αξιοπρέπειάς μας. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα τώρα, είναι ο εφιάλτης που περιμένει και τις υπόλοιπες χώρες στο μέλλον. Η αλληλεγγύη των λαών είναι το όπλο μας. 15 Οκτωβρίου 6.00 μμ, συγκέντρωση και συναυλία στο Σύνταγμα. 16 Οκτωβρίου 8.00 μμ, συνέλευση των συνελεύσεων και δικτύωση των πλατειών 19 Οκτωβρίου, συμμετοχή στην πανελλαδική και πανεργατική απεργία 11.00 πμ συγκέντρωση στο Σύνταγμα Τώρα μιλάμε εμείς. Λαϊκή Συνέλευση Συντάγματος
Με κεντρικό διαδικτυακό κόμβο το 15october.net κυκλοφορεί παγκόσμιο κάλεσμα για να πλημμυρίσουμε τις πλατείες αυτού του κόσμου και να φτιάξουμε έναν άλλο με πραγματική δημοκρατία. Σήμερα και αύριο γίνεται παγκόσμια διαδικτυακή συνέλευση των κινημάτων για την οργάνωση του καλέσματος.
Το κάλεσμα έρχεται την κατάλληλη στιγμή. Το αμεσοδημοκρατικό κίνημα των πλατειών στις ΗΠΑ τώρα γιγαντώνεται με συνελεύσεις σε 988 πόλεις [1], [2], και τον Καναδά να παίρνει απ’ ό,τι φαίνεται τη σκυτάλη [*].
Τα καλέσματα για την 15η Οκτωβρίου έχουν ήδη φτάσει τα 500 και απλώνονται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη με την Ευρώπη και την Βόρεια/Νότια Αμερική να έχουν τα περισσότερα [*].
Στο Βερολίνο ήδη έχουν αρχίσει να κατασκηνώνουν [*]. Στο Δουβλίνο προσπαθούν για ένα εκατομμύριο άτομα [*]. Στις Βρυξέλλες καλούν να έρθουμε όλοι σε πορεία εκεί και έχουν συνεχόμενες δράσεις μέχρι τις 15 [*]. Καλεί φυσικά το Σύνταγμα [*]. Καλούν μέχρι και οι Δανοί [*]. Για μια εικόνα για την Ευρώπη βλ. OccupyEurope.
Δεν ξέρω αν θα τσακίσουμε κράτη και κεφάλαιο, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι είμαστε περισσότεροι και πιο ενωμένοι από ποτέ για μια παγκόσμια δημοκρατική κοινωνική επανάσταση. Δεν ξέρω που μας βγάζει όλο αυτό, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι the times they are A changing.
Βίντεο :
(more…)
Πέρα από την αντίσταση και την αυτόνομη δράση η επιβίωση των κινημάτων μας είναι ταυτισμένη και με την προσαρμογή. Στις τεκτονικές πλάκες του διεθνούς συστήματος εξουσίας λαμβάνουν χώρα ανακατατάξεις με σκοπό την σταθεροποίησή του. Τέτοιες ανακατατάξεις θα οδηγήσουν δειλά δειλά στην αμφισβήτηση της ολοκληρωτικής δικτατορίας της οικονομίας πάνω στην πολιτική. Όμως οι ανακατατάξεις αυτές δεν θα έρθουν εγκαίρως για την Ελληνική οικονομία. Η τροχιά, που έχει πάρει το εγχώριο οικονομικό σύστημα, οδηγεί σε ασύνταχτη χρεωκοπία το επόμενο χρονικό διάστημα. Σε τέτοιες συνθήκες η υποχώρηση των θεσμών του κράτους και της αγοράς δημιουργούν ένα τεράστιο κενό ανικανοποίητων βασικών κοινωνικών αναγκών. Η φύση καλύπτει τα κενά με διάφορους τρόπους αλλά τα καλύπτει. Δύο τρόποι θα ανταγωνιστούν, για να αναπληρωθεί αυτό το κενό. Ο ένας είναι ο ολοκληρωτισμός της κεντρικής εξουσίας. Ο άλλος είναι τα δημοκρατικά κοινωνικά κινήματα. Με το κίνημα των πλατειών καταφέραμε να βελτιώσουμε τις θέσεις μάχης μας μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό. Αυτό όμως που έρχεται προϋποθέτει μία καθόλου ήπια προσαρμογή μας στις νέες απαιτήσεις. Θα πρέπει να ανακατευθύνουμε τη δράση μας και να δημιουργήσουμε με σοβαρότητα κοινωνικές δομές ευρείας κλίμακας στην πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή (δίκτυα παραγωγών – καταναλωτών, μεγάλες οικονομικές μονάδες), στις κοινωφελείς υπηρεσίες (παιδεία – υγεία – μεταφορές – επικοινωνίες) και στους μηχανισμούς ανταλλαγής – διανομής (εναλλακτικά νομίσματα). Θα πρέπει να υιοθετήσουμε το μάξιμουμ συντονισμού και συνεργασίας, ώστε τα δίκτυά μας να μπορούν να επεκταθούν γρήγορα και να έχει νόημα στον καθένα να ενταχθεί σε αυτά λόγω του όγκου τους. Η προσαρμογή αυτή θα συμβεί λόγω επιβίωσης. Κάποιοι όμως θα αργήσουν λιγάκι να αντιληφθούν την ανάγκη της. Μιλάω βέβαια για τα κατάλοιπα του παραδοσιακού, που βρίσκονται σε όλους τους πολιτικούς χώρους και για ένα διάστημα θα συνεχίζουν να σκέφτονται με βάση την ταυτότητα, όταν θα έχουν ρευστοποιηθεί πλήρως όλες οι ταυτότητες, ή με βάση την οικονομιστική αντίληψη της εξομοίωσης όλων των αγώνων στο δίπολο πάλης κεφάλαιο – εργασία, όταν η καπιταλιστική οικονομία θα έχει υποχωρήσει όσο δεν πάει. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε κιόλας από εχθές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΥΤΟΘΕΣΜΙΣΗ – ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ.
Από τον ιστότοπο της Συνάντησης Άμεσης Δημοκρατίας.
Προτού την έναρξη αυτού του τριημέρου ας επικεντρώσουμε την προσοχή μας σε κάποιες επισημάνσεις.
Το ρήγμα είναι γεγονός
Η 29η Ιουνίου του 2011είναι η ημερομηνία όπου διέρρηξε οριστικά την συναίνεση της κυριαρχίας με την κοινωνία. Η αυθόρμητη κάθοδος του κόσμου στις πλατείες όλης της χώρας μετέτρεψε πολύ γρήγορα την κρίση από οικονομική και πολιτική σε πολιτειακή. Το αντιπροσωπευτικό σύστημα ως μία ολότητα κοινωνικής οργάνωσης δέχτηκε ένα καίριο πλήγμα. Το ρήγμα είναι γεγονός και αυτό το ρήγμα είχε δύο μεγάλους αποδέκτες. Τα πολιτικά κόμματα και τα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα στο σύνολο τους.
Το γεγονός των πλατειών, (αυθόρμητο αλλά όχι και απρόσμενο), εμφανίστηκε στο προσκήνιο έχοντας ήδη υφάνει τα χαρακτηριστικά του από τα παλαιότερα έτη. Μία σαφής αντικρατική, ακηδεμόνευτη και αυτοοργανωμένη συγκρότηση του κοινωνικού είχε κιόλας αρχίσει να διαφαίνεται από το καλοκαιρι του 2007 για το ολοκαύτωμα των δασών της Πελοποννήσου. Με αυτά τα χαρακτηριστικά όρθωσε το Δεκέμβριο του 2008 την οργή της απέναντι σε μια εξουσία που δολοφονεί την ζωή και γέμισε τις πλατείες του καλοκαιριού του 2011 με κόσμο απαιτώντας ισότητα, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια.
Μέσα στις πλατείες αναδύθηκαν προβληματισμοί που αφορούν μια άλλη μορφή πολιτείας συμβατή με την άμεση δημοκρατία, μια άλλη μορφή οικονομίας χωρίς συσσώρευση και ανάπτυξη και μια άλλη έννοια του δημόσιου αγαθού και του δημοσίου χώρου ως κοινότητα. Διαφάνηκε όμως και το έλλειμμα να βρεθεί ένας συνεκτικός τρόπος έκφρασης όλων των πλατειών της χώρας που να καταθέτει ένα κοινό πρόγραμμα υλοποίησης αυτών των προβληματισμών:
-Πως μπορούμε να βάλουμε φρένο στην λαίλαπα της οικονομικής κυριαρχίας της εξουσίας επάνω στην κοινωνία και στην διάλυση κάθε κοινωνικού στηρίγματος που απέμεινε;
-Πως μπορούμε να ανακόψουμε την πολιτική της κυριαρχίας όταν αυτή βασίζετε επάνω στη βία και αντλεί την «νομιμότητα» της μέσω της βίας που δημιουργεί;
-Πως μπορούμε να διαγράψουμε τους όρους εκείνους που θα αντικαταστήσουν αυτό που είναι ήδη χρεοκοπημένο και στη θέση του να θεσμοθετήσουμε την πραγματική δημοκρατία;
Για όλα αυτά στις πλατείες εκφράστηκε μόνο ένας ψίθυρος και όχι μια ολοκληρωμένη απάντηση.
Αυτός ο ψίθυρος όμως ήχησε στον καθαρό αέρα της πραγματικής δημοκρατίας των πλατειών και συνεχίζει να μας παροτρύνει να τον μετατρέψουμε σε λόγο και βίωμα.
Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας 2011
Ενόψει της ΔΕΘ 2011 καλούμαστε να υπερβούμε την μορφή της διαμαρτυρίας που εξακολουθεί να περικλείει μέσα της την σχέση εξάρτησης πατρωνίας με την κυριαρχία και να περάσουμε στο στάδιο της δημιουργίας για μια αυτεξούσια κοινωνία. Το πέρασμα από το αφηρημένο σύνθημα στη συγκεκριμένη πρόταση προϋποθέτει διαβούλευση με όρους άμεσης δημοκρατίας. Αυτός είναι και ο πυρήνας που συγκροτεί το φετινό κάλεσμα για την «Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας 2011». Μια διαρκής συνέλευση όπου θα τεθούν τα προβλήματα και οι προτάσεις από όλους τους εμπλεκόμενους σε μια οριζόντια διαβούλευση. Μια διαρκής συνέλευση με τη δομή των μικρών τραπεζιών συζήτησης όπου θα καταθέτουν τις προτάσεις τους σε μία κοινή στο τέλος της επόμενης ημέρας.
Μετάφραση πρόσφατου λόγου του Ζερζ Λατούς, καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Ορσέ, αρνητή της οικονομικής μεγέθυνσης, στο Ευρωκοινοβούλιο από συντρόφους :
Εισαγωγή: Τι είναι η «λιτάκαμψη»; Γιατί, κατά βάθος, αυτό ακριβώς προτάθηκε στη διάσκεψη κορυφής (G8/20) του Τορόντο: ένα πρόγραμμα του οποίου οι στόχοι συνίστανται ταυτόχρονα και στην ανάκαμψη και στην λιτότητα. Η Γερμανίδα πρωθυπουργός Άνγκελα Μέρκελ συνηγορούσε υπέρ μιας αυστηρής πολιτικής λιτότητας. Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, φοβούμενος μήπως η αντιπληθωριστική πολιτική τσακίσει την εύθραυστη ανάκαμψη της παγκόσμιας και της αμερικανικής οικονομίας, συνηγορούσε υπέρ μιας ανάκαμψης σε λογικά επίπεδα. Η τελική συμφωνία πραγματοποιήθηκε πάνω σε μια σύνθεση, η οποία όπως θα αποδειχθεί στο μέλλον αποκλείεται να φανεί λειτουργική: η ανάκαμψη θα ελέγχεται από την λιτότητα, και η λιτότητα θα μετριάζεται από την ανάκαμψη. Η Κριστίν Λαγκάρντ -εκείνη την εποχή Υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας η οποία στη συνέχεια ανέλαβε πρόεδρος του ΔΝΤ- τόλμησε να χρησιμοποιήσει τον νεολογισμό «λιτάκαμψη», σύντμηση της λιτότητας και της ανάκαμψης. Σε αυτό το σημείο συντάχθηκε με τις απόψεις του Αλέν Μενκ -συμβούλου του προέδρου Νικολά Σαρκοζί [και εξαιρετικά αμφιλεγόμενου διανοούμενου (ΣτΜ)]- ο οποίος έδωσε την εξής καταπληκτική απάντηση στο ερώτημα τι πρέπει να γίνει στην κρίσιμη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί από την αποσταθεροποίηση των κρατών από τις χρηματαγορές, τις οποίες αυτά ακριβώς τα κράτη είχαν σώσει από την κατάρρευση: πρέπει να πατάμε ταυτόχρονα και το φρένο και το γκάζι.
Ωστόσο, η καταγγελία της διπλής απάτης στην οποία συνίσταται αυτό το πρόγραμμα αποτελεί για μένα μια τριπλή πρόκληση:
Καταρχάς, το να εκφωνώ λόγο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των Βρυξελών, στον ναό της οικονομικής μεγέθυνσης, προβάλλοντας μια εικονοκλαστική θέση, την αποανάπτυξη, και μάλιστα όσον αφορά ένα ζήτημα για το οποίο δεν είμαι ειδικός, την Ελλάδα και την κρίση του δημόσιου χρέους της.
Δεύτερον, το να μιλάω σε αυτόν τον χώρο, έναν ναό της πολιτικής, με την ιδιότητα του «σοφού», δηλαδή -ακλουθώντας τη διάκριση και την ανάλυση του Βέμπερ- σύμφωνα με την ηθική της πεποίθησης και όχι με την ηθική της ευθύνης.
Τέλος, για να υποστηρίξω μια παράδοξη θέση: ούτε λιτότητα, ούτε ανάκαμψη!
Ένα εξαιρετικό κείμενο ενός συντρόφου από το amesi-dimokratia.org.
Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.
Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.
Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι’ αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι’ αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.
Από τη Βαβυλωνία.
Σήμερα στη Θεσσαλονίκη Παρασκευή 22 Ιουλίου συναντηθήκαμε στο «12ο σχολείο για την ελευθερία» άτομα από την «θεματική συνέλευση λευκού πύργου για την άμεση δημοκρατία», συμμετέχοντες από το περσινό φεστιβάλ στη ΔΕΘ 2010 και από συλλογικά εγχειρήματα της πόλης, και αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία για μια «Συνάντηση άμεσης δημοκρατίας» στις ημερομηνίες 5 / 6 / 7 Σεπτεμβρίου 2011.
-Καλούμε σε ανοιχτή οργανωτική συνάντηση την Κυριακή 24 ιουλίου στις 8.30 στο Μικρόπολις ( βενιζέλου & βασ ηρακλείου 18 ).
Το σιτε του περσινού φεστιβαλ http://ablocfest.gr/
Ακολουθεί το κείμενο – κάλεσμα του τριημέρου.
Το ρήγμα είναι γεγονός
Εδώ και τώρα: Ισότητα – Αξιοπρέπεια – Αλληλεγγύη
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ!
Συνάντηση άμεσης δράσης και δημοκρατίας – ΑΠΘ 5/6/7 Σεπτεμβρίου ΔΕΘ 2011
Κάλεσμα σε συνάντηση άμεσης δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη
Το κίνημα των πλατειών που ξετυλίχτηκε μετά τα γεγονότα στην Β. Αφρική και από τα επακόλουθα στη Ισπανία ανέδειξε την παρουσία του σύγχρονου υποκειμένου που ανέλαβε με την παρουσία του να βάλει άλλους όρους στον κοινωνικό πολιτισμό και οικονομικό ανταγωνισμό που επιβάλει ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Ζήσαμε πολλές κινητοποιήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή την παρουσία του ΔΝΤ και της ΕΚΤ από όλο το φάσμα των κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σε αυτές όσο παραδοσιακή ήταν η κάθοδος του κόσμου στους δρόμους άλλο τόσο ήταν και η απόσυρση του από αυτούς. Από καιρό διαφαινόταν πως όλος ο παλιός κόσμος της «αντίστασης» είχε φτάσει στα όρια του. Η επίθεση της κυριαρχίας ήταν τόσο καταιγιστική και τόσο ολοκληρωτική που μέσα από απειλές ( δανεισμός ή καταστροφή ) και μονόδρομους ( ΔΝΤ ή Χάος ) αποστερούσε κάθε δυνατότητα διαπραγμάτευσης από τους επαγγελματίες εκπροσώπους των εκμεταλλευομένων.
Η μόνη προοπτική σήμερα είναι να παίρνουμε συλλογικά τα πράγματα στα χέρια μας. Αυτό δεν πρέπει να μένει στα λόγια αλλά να γίνεται και πράξη παντού. Κάθε επιχείρηση που κλείνει, να έρχεται στα χέρια μας.
Από τη Βαβυλωνία.
Μετά τη διακοπή λειτουργίας της δημοτικής επιχείρησης ¨Ευώνυμος ΑΕ¨, η οποία ήρθε σαν αποτέλεσμα αφενός της πολιτικής στραγγαλισμού της Τ.Α. με την προβιά του ¨Καλλικράτη¨ και αφετέρου της μνημονιακής πολιτικής που έχουν επιβάλει το ΔΝΤ η Ε.Ε. και οι εδώ συνοδοιπόροι τους, μια σειρά από δημοτικές εγκαταστάσεις – στολίδια για την πόλη και τους πολίτες της – αφέθηκαν στην τύχη τους, αφού πρώτα πετάχτηκαν στο δρόμο οι εργαζόμενοι οι οποίοι ήταν απλήρωτοι για μήνες.
Διαφωνώντας με τη λογική αφενός της ιδιωτικοποίησης αυτών των εγκαταστάσεων και αφετέρου της εγκατάλειψης και ερήμωσής τους, σε μια εποχή που το πρόβλημα της ανεργίας παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και το πρόβλημα της πείνας έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια του, μια ομάδα ανέργων από την Ηλιούπολη, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στο άνοιγμα από τις 21/7 και τη λειτουργία του αναψυκτηρίου του Προφήτη Ηλία, δείχνοντας με αυτή μας την πράξη τον τρόπο, έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε εμείς, για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Με το μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό στο περιβάλλον, απαλλαγμένη από χημικά και επικίνδυνες ουσίες διατροφή και χαμηλές τιμές στους συμπολίτες που θα μας τιμήσουν με την παρουσία τους, θα επιδιώξουμε το εγχείρημά μας αυτό, να γίνει παράδειγμα προς μίμηση από ανάλογες πρωτοβουλίες εντός και εκτός της πόλης μας.
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΑΝΕΡΓΟΙ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Καμία βέβαια σχέση ο οικονομολόγος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης Gustav Stresemann με τον εγχώριο αρλεκίνο της πολιτικής. Ωστόσο, η πονηριά του Καρατζαφέρη παράγει ενίοτε και αξιοπρόσεκτες ιδέες. Ένα παράλληλο με το Ευρώ κρατικό νόμισμα δεν είναι άσχημη ιδέα για την επίλυση πολλών συστημικών προβλημάτων της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας. Καλύτερο βέβαια από ένα κρατικά επιβαλλόμενο εναλλακτικό νόμισμα είναι ένα νόμισμα από τα κάτω, όπως αυτά που κυκλοφορούν ακόμη και σήμερα στην Αργεντινή και αργά ή γρήγορα θα αποκτήσουν σχετική μαζικότητα και εδώ. Θυμίζω εδώ τις σκέψεις του ελευθεριακού Silvio Gesell για το ελεύθερο χρήμα, που χάνει σταδιακά την αξία του και υποχρεώνει τους κατόχους του να το ρίχνουν πάλι στην αγορά, αντί να το αποταμιεύουν.
Από την Ελευθεροτυπία.
Καρατζαφέρης: να υιοθετήσουμε την …«ευρωδραχμή».
Την υιοθέτηση της «ευρωδραχμής» ως επίσημο νόμισμα για τις συναλλαγές στο εσωτερικό, πρότεινε, σήμερα, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ως ένα από τα μέτρα που συμπεριλαμβάνει το κόμμα του στο πρόγραμμά του για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Μιλώντας σήμερα στον τηλεοπτικό σταθμό Alter, ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε να κάνει η Ελλάδα ό,τι έκανε η Γερμανία το ’23:
«Επίσημο νόμισμα της χώρας, το ευρώ, αλλά ευρωδραχμή για το εσωτερικό της χώρας και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 2 ετών», όπως είπε και εξήγησε το σκεπτικό του λέγοντας ότι η «ευρωδραχμή» θα χρησιμοποιείται μόνο στην Ελλάδα, ενώ το επίσημο νόμισμα στις σχέσεις μας με το εξωτερικό, θα είναι το ευρώ. Πράγμα που -σύμφωνα με τον Καρατζαφέρη – σημαίνει «μαζεύω ευρώ από τον τουρισμό, μαζεύω τα δικά μου ευρώ από το δασμό και ταυτοχρόνως έχω την δραχμή – όπως έκανε ο αμερικανός με το δολάριο και σώθηκε – και σε δύο χρόνια την αντικαθιστώ με αξίες σε ευρώ».
Όπως είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, η «ευρωδραχμή» θα αποθαρρύνει την έξοδο του χρήματος από την Ελλάδα και πρόσθεσε:
«Έτσι, ο λαθρομετανάστης που θα πληρώνεται στην ευρωδραχμή, δεν θα μου βγάζει 12 δισ. έξω, δεν θα έχουν καμία αξία. Το Lidl, το Carefour που μαζεύουν κάθε Παρασκευή όλο το βιός των Ελλήνων, δεν θα μου βγάζει στο εξωτερικό, γιατί δεν θα έχει καμία αξία».
Κατά τον Γ. Καρατζαφέρη, με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί κίνηση στην αγορά, θα παραχθεί πλούτος για φορολόγηση, θα υπάρχει ανάπτυξη και η χώρα θα μπορέσει να τα βγάλει πέρα.
«Αλλά όλα αυτά θέλουν μια δυνατή κυβέρνηση, αποφασισμένη, που να γνωρίζει το αντικείμενο και να έχει όρεξη να πολεμήσει προς αυτή την κατεύθυνση», πρόσθεσε.
ΥΓ. Μόνο ένας τύπος σαν τον Καρατζαφέρη θα μπορούσε να πει ότι από τους χιλιάδες πάμπλουτους Ελληνες, που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία, του φταίνε οι λαθρομετανάστες που στέλνουν τα έσοδα από τα φανάρια με την Western Union στην Αφρική! Επίσης, μόνο ένα τέτοιο ακροατήριο ηλιθίων φτωχών Ελ σαν αυτό που έχει ο Καρατζαφέρης θα μπορούσε να κατεβάσει αμάσητη αυτή την μπανανόφλουδα.
Είναι συγκινητικό όσο και εκπληκτικό το φαινόμενο των πανκοινωνικών συνελεύσεων στις κεντρικές πλατείες των πόλεων όλης της χώρας. Να συμμετέχουμε όλοι και με όλες μας τις δυνάμεις. Εκεί χτυπά η καρδιά της κοινωνίας. Εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα προβλήματα και τις αντιφάσεις μας, αποφασισμένοι όμως να επανεφεύρουμε το πως να κουβεντιάζουμε μεταξύ μας. Αυτό που ξεκίνησε στην Ισπανία, μπορεί στην Ελλάδα να λάβει τις πραγματικές του διαστάσεις. Οι λύσεις στα προβλήματά μας δεν πέφτουν από τον ουρανό. Μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να τις δημιουργήσουμε. Άμεση δημοκρατία τώρα.
Ψήφισμα λαϊκής συνέλευσης Πλατείας Συντάγματος
Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.
Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νεολαίοι, που έχουμε έρθει στο σύνταγμα για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.
Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς.
Καλούμε όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Σύνταγμα.
Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια και όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ!
ΙΣΟΤΗΤΑ – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!
Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ!
Το άρθρο μαζί με τα links μπορεί να βρεθεί στο biotechwatch.gr
Πληροφορίες και πηγές σχετικά με τις διαρροές διπλωματικών εγγράφων μέσα απο το Wikileaks, που αφορούν στη προώθηση της ατζέντας των βιοτεχνολογικών εταιρειών και των γ.τ.ο.. Η σελίδα θα ανανέωνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, ανάλογα της ροής των εγγράφων που θα έρχονται στην δημοσιότητα.
«..Παρατηρείτε κάτι στις λέξεις του πρεσβευτή των Η.Π.Α. στη Γαλλία; «..Να ορίσουμε μια στοχευμένη λίστα αντιποίνων..» δείχνουν γνωστές έτσι; Είναι το είδος λέξεων που ακούγονται όταν αναφερόμαστε σε πολεμικές ασκήσεις βομβαρδισμού..»
J. Smith, απο πρόσφατη συνέντευξη στο Democracy Now
22 Δεκεμβρίου 2010
1. «Αντίποινα» σε όσους εναντιώνονται στους γ.τ.ο.
Η πρεσβεία των Ή.Π.Α. υπό την προεδρία Bush, το 2007, συμβούλευε την Ουάσιγκτον να ξεκινήσει έναν «εμπορικό πόλεμο» ενάντια σε όποια χώρα της Ε.Ε θα εναντιωνόταν στους γ.τ.ο.
Χαρακτηριστικά δίνετα η συμβουλή «..να ορίσουμε μια στοχευμένη λίστα αντιποίνων που θα προκαλέσουν κάποιο «πόνο» στην Ευρώπη μιας και υπάρχει συλλογική ευθύνη [για την μη εναντίωση στους γ.τ.ο.]..»
-Έγγραφο: 07PARIS4723 (περισσότερα εδώ)
Λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση της δυστοπίας του Σοβιετικού μοντέλου (1992) εκδίδεται το βιβλίο του F. Fukuyama «Το Τέλος της Ιστορίας και ο Τελευταίος Άνθρωπος». Κεντρικό νόημα αυτού : Οι δυτικές φιλελεύθερες «δημοκρατίες» του κυρίαρχου καπιταλισμού αποτελούν την αποκορύφωση και το απαύγασμα της ανθρώπινης εξέλιξης. Με την κυριάρχησή τους επέρχεται το τέλος της ιστορικής εξέλιξης των ανθρώπινων κοινωνιών, όντας αυτές η πιο ολοκληρωμένη μορφή οργάνωσής τους.
Σήμερα, μόλις 20 χρόνια μετά και μέσα σε μία ημέρα «Τέλους της Ιστορίας» των απανταχού της γης γελοίων διανοούμενων, που ψωμίζονται από τα κυρίαρχα συστήματα εξουσίας, η επικαιρότητα έχει ως εξής :
– Ό,τι έχει απομείνει από τα συλλογικά εργατικά δικαιώματα στην Ελλάδα καταργείται με συνοπτικές διαδικασίες.
– Η απεργεία πείνας γενικεύεται στις Ελληνικές φυλακές και μετράει ήδη έναν νεκρό.
– Το Ελληνικό κοινοβούλιο ψηφίζει νόμους πιο γρήγορα και από γραμμή παραγωγής σε εργοστάσιο της Κίνας, δείχνοντας ότι η μόνη σχέση που έχει η σημερινή κατάσταση με τον κοινοβουλευτισμό προέρχεται από τη δύναμη του εθίμου.
– Ο πρώτος παγκόσμιος κυβερνοπόλεμος για την ελευθερία στο διαδίκτυο είναι πλέον γεγονός.
Η ανθρώπινη ιστορία λοιπόν δεν έχει τέλη, τέλος έχουν μόνο οι εκάστοτε εξουσίες. Η σημερινή κατάσταση βρίθει συμπύκνωσης νοημάτων και επιτάχυνσης κοινωνικών διεργασιών. Το τέλος της ιστορίας τους έρχεται. Όσο και αν θα είναι μακρύς και επίπονος ο δρόμος, ήρθε ο καιρός να ξεκινήσουμε να γράφουμε εμείς τη δική μας. Μπορεί το όνειρο του Φουκουγιάμα να εξελίσσεται πλέον σε εφιάλτη. Πρέπει όμως εμείς να του δώσουμε την απάντηση. Και μετά τι? Για την ατομική και κοινωνική αυτονομία. Για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
in_love_with_life 