Λίγα λόγια για τις εκλογές, όπως τις αντιλαμβάνομαι. Αλλά σε προσωπικό ύφος.
Αριστερέ : Αποτελείς την πολύ μικρή μειοψηφία αυτής της χώρας. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εδώ και 30 χρόνια παλατζάρεις μεταξύ : (α) γκρουπούσκουλων / λεσχών συζήτησης και κοινωνικού κινήματος, (β) της ιδεολογικής καθαρότητας / ταυτότητας και του πραγματικού κοινωνικού αγώνα, (γ) του απόλυτου ετεροκαθορισμού από το σύστημα εξουσίας και της ξεκάθαρης επιλογής δράσης για την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης και για τη δημιουργία μίας άλλης προοπτικής, (δ) των ολοκληρωτικών πρακτικών / λειτουργίας και της ριζοσπαστικής δημοκρατικής πράξης. Από το αντιπαγκοσμιοποιητικό και έπειτα η όσμωσή σου με τα κινήματα απελευθερώνει από τις τάξεις σου μεγάλες κοινωνικές δυνάμεις και κινεί τις τεκτονικές πλάκες της αλλαγής. Οι μουσειακές προσλήψεις της πραγματικότητας δίνουν σταδιακά τη θέση τους στην άμεση δράση στο τώρα και στην πολυμορφία προτάσεων και προοπτικών, ενώ όσα κομμάτια σου παραμένουν προσκολημμένα στο παρελθόν σιγά σιγά φυλλοροούν. Μερικά πράγματα με τα οποία θα έρθεις αντιμέτωπος τα επόμενα χρόνια :
- Οι κοινωνικοί αγώνες, που έρχονται, θα έχουν να κάνουν με τη ριζοσπαστική δημοκρατία – Οι θεσμοί αντιπροσώπευσης βρίσκονται παγκοσμίως σε κρίση. Το χάσμα κοινωνιών – εξουσίας είναι πρωτοφανές. Ταυτόχρονα, δημιουργικά κοινωνικά κομμάτια, που περιθωριοποιούνται ταχύτατα, διεκδικούν συμμετοχή στην πολιτική με αντισυστημικούς όρους αλλά και σύνταξη της κοινωνικής ζωής σε σχετική αυτονομία από κράτος / καπιταλιστικές αγορές. Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις ένα κομμάτι σου συνεχίζει να αναλύει με βάση τον στείρο οικονομισμό, αδυνατώντας έτσι να κατανοήσει τις χειραφετητικές προοπτικές, που ανοίγονται. Λόγω αυτού ήδη νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που εκπροσωπούν τέτοιους κοινωνικούς συσχετισμούς, σε ξεπερνούν.
- Οι κοινωνικοί αγώνες, που έρχονται, θα έχουν να κάνουν με την οικολογία – Η οικολογική κρίση δεν είναι απλώς και μόνο κρίση του καπιταλισμού, που θα λυθεί με την έλευση, αν έρθει ποτέ, ενός άλλου οικονομικού συστήματος. Η ανάσχεση της καταστροφής του περιβάλλοντος δεν αναβάλλεται. Η οικολογική κρίση είναι κρίση που έχει να κάνει με την λογική της οικονομικής μεγέθυνσης, η οποία είναι βαθιά μπολιασμένη στις λογικές και τις πρακτικές της αριστεράς. Λόγω αυτού ήδη νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που εκπροσωπούν τέτοιους κοινωνικούς συσχετισμούς, σε ξεπερνούν.
- Οι κοινωνικοί αγώνες, που έρχονται, θα έχουν να κάνουν με την αντεξουσία και την άμεση δράση – Η ταυτόχρονη υποχώρηση κράτους / αγορών εξαιτίας του νεοφιλελευθερισμού φέρνει στο προσκήνιο την πρωτογενή συντακτική εξουσία των κοινωνιών σε αντιπαράθεση με τις δύο αυτές δυνάμεις για την αναπαραγωγή της κοινωνικής ζωής σε άλλες βάσεις. Σε αυτό το πεδίο το συντριπτικό κομμάτι σου στέκεται εχθρικά απέναντι στις κοινωνικές αυτές ανακατατάξεις, αφού αποτελεί γνήσια δύναμη διαμεσολάβησης και όχι ριζοσπαστικού μετασχηματισμού με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Λόγω αυτού ήδη νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που εκπροσωπούν τέτοιους κοινωνικούς συσχετισμούς, σε ξεπερνούν.
Όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, οργανωμένες δυνάμεις που δεν έχουν κάτι να προσφέρουν ίσως κάνουν περισσότερο κοινωνικό καλό, με το να αυτοδιαλύονται. Καθώς ένα μεγάλο κοινωνικό κομμάτι ριζοσπαστικοποιείται και ξεπερνά κάθε ανάλυση της αριστεράς, αυτή κοιτά ακόμη το δάχτυλο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι της αριστεράς της χώρας, που βρίσκει ακόμη τη θέση του στο σάπιο καθεστώς της μεταπολίτευσης θα πάψει να υπάρχει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο (μετασχηματιζόμενο ή φυλλοροούμενο) και θα το διαδεχτούν νέες δυνάμεις, που θα καλύψουν το κενό και θα έχουν άμεση σχέση με τα κινήματα και τις απαντήσεις του σήμερα. Και αυτό είναι κάτι καλό.